Blik - 01.04.1960, Page 141
ÁRNI ÁRNASON:
Gengið á reka
Fyrir nokkru síðan heyrði ég
eftirfarandi vísubrot:
Nú er hún gamla Gudda dauð,
getur ei lengur unnið brauð,
unnið, spunnið ull í föt ....
Ekki vissi sá, er fór með
þetta vísubrot, hvaðan það var
eða hver hefði ort það, en taldi,
að það væri frá Eyjum. Sagði
hann, að ógerlegt mundi að
grafast fyrir höfund vísunnar
og framhald hennar.
Mér fannst það harla ótrú-
legt, að ekki mætti finna þetta
með tíð og tíma og hugsaði
mér að ganga á reka og sjá
hvað kæmi á fjörurnar.
Ég hóf starf mitt í kyrrþey
með því að tala við gamla Eyja-
skeggja og fróða um fyrri
tíma, en varð þess brátt vísari,
að þetta ætlaði að verða
strembið. Þó kom svo, að bönd-
in fóru að berast að vistmönn-
um í Nýborg. Þar var fyrrum
margt um manninn og heimilið
á sínum tíma eitt af beztu
heimilum þorpsins og byggileg-
asta húsið, myndarheimili og
vel að efnum búið. Þar bjó Sig-
urður Sveinsson snikkari, hinn
mesti búhöldur, giftur Þór-
önnu Ingimundardóttur, ljós-
móður frá Gjábakka.
Nýborg var byggð árið 1876.
Stendur hún enn á sínum upp-
runalega stað við Strandveginn,
en nokkuð breytt frá sinni
fyrstu gerð og hafa flestar þær
breytingar farið fram hin síðari
ár. Innviðir munu hinsvegar
flestir vera óbreyttir.
Ég ætla að skyggnast snöggv-
ast inn í Nýborg kringum alda-
mótin síðustu og athuga, hvort
þar er að finna höfund vísunn-
ar meðal fólksins.
Fyrst rekst ég þar á Sigga
karlinn bonn, þann, er umgetur
í vísunni alkunnu
„Syngur messu sjós á trjánum
Siggi bonn á freðnum hnjánum ..“
Hann hét annars Sigurður
Guðmundsson skellis og Mar-
grétar Sigurðardóttur. Ekki
fannst Sigga bonn neitt at-