Blik - 01.04.1960, Síða 178
176
B L I K
voru flest til nafngreindra
manna, en eitt var til finnanda
flöskunnar og var á þessa leið:
,,Hér kom í gær frakknesk
fiskiskúta með Þorkel frá Ós-
eyrarnesi og alla skipshöfn
hans heila á húfi, er hún hafði
fundið á hafi úti og bjargað.
Þetta er finnandinn vinsamlega
beðinn að hlutast til um, að
verði tafarlaust tilkynnt hlut-
aðeigendum“ . . Þessi flaska
fannst daginn eftir á fjörum
nálægt Skúmstöðum í Vestur-
Landeyjum, og var Sigurður
Magnússon, dbrm. og bóndi
þar, forgöngumaður þess, að
fregnin flaug í allar áttir með
ótrúlegum hraða á þeim tíma,
t. d. kom fregnin til foreldra
minna á sunnudaginn 8. apríl
eða daginn eftir að flaskan
fannst, og höfðum við þá verið
taldir dauðir í 10 daga.“
Þessi frásögn Sigurðar Þor-
steinssonar er fyrir margra
hluta sakir gagnleg og fróð-
leg, ekki sízt yngri kynslóðinni.
Samúðin og hjálpsemin lifði þá
og þróaðist með Eyjabúum sem
enn í dag. I þeim efnum var
Sigurður í Nýborg enginn eftir-
bátur annarra nema síður væri,
og ekki spillti því Þóranna hús-
freyja, eftir að þau giftust.
Þegar einhver þurfti mikillar
hjálpar við, var ekki legið á
liði sínu, ekkert sparað eða
skorið við nögl. Þá kom í ljós
höfðingslundin glædd samúð og
skilningi. Þeim eigindum voru
þau Nýborgarhjón gædd í rík-
um mæli. Þessara eiginda þeirra
nutu m. a. niðursetningar, sem
þar voru árum saman, og börn,
sem þangað var komið í fóstur.
Eitt allra mesta sjóslys við
Eyjar, sem sögur fara af, átti
sér stað 16. maí 1901, þegar
Fjallaskipið Björgólfur fórst
við Klettsnef, og 27 manns
drukknuðu, 19 karlmenn og 8
konur.*
Þórunn, dóttir þeirra Ný-
borgarhjóna, hafði farið til
landsins um vorið með kaup-
tíðarskipum til þess að heim-
sækja frændfólk og vini undir
Eyjafjöllum. Hún var þá 16
ára gömul. Hún tók sér aftur
far til Eyja með Björgólfi. Það
sást frá Kirkjubæ, er skipið
færðist í kaf og því hvolfdi.
Þotið var til 1 dauðans ofboði.
Hálfri stundu síðar var komið
á slysstaðinn á tveim skipum.
Átta manns náðust þegar upp
í skipin, þrír karlmenn og fimm
konur. Meðal þeirra var heima-
sætan frá Nýborg, Þórunn Sig-
urðardóttir. Allt þetta fólk var
meðvitundarlaust og virtist í
rauninni dáið, nema einn mað-
ur, sem var bjargað af kili
skipsins. Róið var með fólkið í
land í skyndi til þess að reyna
á því lífgunartilraunir. Sigurð-
* Sjá frásögn um slys þetta í 3.
hefti íslenzkra þjóðsagna eftir
Einar Guðmundsson.