Blik - 01.04.1960, Page 179
E L I K
177
ur bóndi Sveinsson tók við dótt-
ur sinni á Stokkhellu og bar
hana í fanginu —, ekki heim
að Nýborg, þó að stutt væri
leiðin, — heldur heim til Eiríks
kennara Hjálmarssonar að
Vegamótum og konu hans. Sig-
urður vildi ekki koma heim að
Nýborg með líkið af Þórunni
dóttur sinni öllum að óvörum.
Þorsteinn héraðslæknir mun
hafa gert einhverjar lífgunar-
tilraunir með Þórunni eins og
allt hitt fólkið, en árangurs-
laust. Þórunn Anna var dáin.
Skuggi sorgar og harma hvíldi
yfir Nýborgarheimilinu.
•
Nokkra peninga lagði Sigurð-
ur Sveinsson og þau hjón í
jarðakaup á landi. Vitað er, að
þau áttu um skeið Fagurhól í
Landeyjum og Kvíhólmann og
Efri-Holt í V.-Eyjafjallahr. og
Miðhælisbakka og Seljanda í
Austur-Eyjafjallahreppi.
Verzlunarreikningar Sigurðar
Sveinssonar við Brydeverzlun
bera það með sér, að hann hef-
ur verið æði ölkær um langan
tíma úr ævinni og e. t. v. neytt
áfengis daglega á vissum tím-
um árs og ævi. En um sjötugt
mun hann að mestu hafa lagt
af allan drykkjuskap. ‘Ý'mislegt
bendir til þess, að Sigurður
Sveinsson hafi þá tekið að
hugsa meir um eilífðarmálin
svo kölluðu en oft áður og vilj-
að helga hugsun sína og breytni
þeim málum þau ár, sem hann
kynni að eiga eftir á jarðreisu
sinni.
Síðustu ár ævinnar lét Sigurð-
ur Sveinsson þessa áminningu
standa skýru letri á spjaldi
fyrir ofan rekkju sína: „Varizt
að blóta!“ Þessa stuttu og
gagnlegu áminningu mun hann
ekki síður hafa stílað sjálfum
sér en öðrum.
Einhvern veginn barst það
til eyrna trúboða eða trúarleið-
toga í Vestmannaeyjum, að
hinn aldraði bóndi í Nýborg,
þá um áttrætt. hefði nú opnað
hjarta sitt svo um munaði fyrir
kristilegum siðgæðispredikun-
um trúheitra manna og nú síð-
ur jarðbundinn en fyrr.
Trúboði þessi hugðist þess
vegna nota tækifærið og auka
gleði á himnum yfir einum
syndugum enn, sem bætti ráð
sitt og endurfæddist fyrir guð-
leg orð og innfjálgar predikan-
ir. Hann arkaði því á tveim nið-
ur í Nýborg virkan dag um
nónbil. Nú skyldi hann sá hinu
góða og þroskaða sæði trú-
flokks sins í hinn frjóa jarðveg
hins iðrandi hjarta atorku-, bú-
hyggju- og fjárgróðamannsins
Sigurðar Sveinssonar bónda í
Nýborg.
Bóndinn hefur nýlega lokið
miðdegisblundi sínum, er trú-
boðinn fær að stíga innfyrir
þröskuldinn og inn að rúm-