Blik - 01.04.1960, Page 213
B L I K
211
Þóroddur
sprengur
lagi og vinur minn, Þóroddur
sprengur, var formaður á bátn-
um. En Villi rokkur var „rokk-
meistari“. Þá voru bátavélamar
helzt aldrei kallaðar annað en
rokkar eða spólurokkar svona
til áherzlu. Það nafn var í sam-
ræmi við aðrar nafngiftir Eyja-
skeggja og hina hnyttinyrtu
menningu þeirra, sem þeir stát-
uðu þá af.
Með okkur Spreng slógust í
förina þeir félagar okkar Lási
lúrifax og Gummi, sem dó,
Mundi stáli og Erlendur auga.
Einnig vom þær með í förinni,
lagsmeyjar mínar, Manga í
meydómi og Frikka með fíkju-
blaðið."
Þegar hér var komið sögu
Gallharðs, fannst mér ég mega
til með að forvitnast nokkuð um
ástæðurnar fyrir viðumefnum
þessum eða uppnefnum. Nokk-
ur deili vissi Gallharður á þeim
öllum eða flestum.
Þóroddur sprengur hafði elt
stygga rollu austur á Haugum.
Þar hljóp hún fyrir björg ,,í ein-
um spreng“, hafði hann sagt.
Þetta dugði honum.
Lási lúrifax hafði verið seinn
að vakna og lúrinn, þegar hann
réri með Árna bónda Diðriks-
syni á Gideon. Þar af fékk hann
viðurnefni sitt.
Gummi, sem dó, hafði dáið
skyndilega í þjónustu Bakkusar.
Mundi pæ bjó í Háagarði.
Hann átti hjall sunnan við Bata-
víu, sem áður hét Brandshús.
Hann klappaði kvarnir og saum-
aði leir, sem brotnað hafði.
Lási
lúrifax
„Ójá, það er allt pæjójá“, var
orðatiltæki hans. Það dugði hon-
um til nafngiftarinnar. Mundi
pæ hét annars Ögmundur og
bjó með Línu bústým, sem líka
var kölluð pæ. Þau sváfu saman.
Þá langaði mig til að vita upp-
mnann að viðurnefnum þeirra
Möngu og Frikku. Geirmundur
taldi sig vita ástæðumar fyrir
þeim út í æsar.
Á yngri ámm hafði Frikka
verið hreinræktuð hispursmey,
sem þó þurfti að leggja leið
sína út í úteyjar m. a. til þess
að rýja fé föður síns með öðm
starfsliði hans, en faðir hennar