Blik - 01.05.1965, Qupperneq 54

52
B L I K
Hann laut þá yfir töskuna, en þá allt
í einu heyrði maður lítinn smell og
handjárnin sátu föst um úlnlið
Moriarty prófessors. Þá dundi við
lófaklappið og húrrahrópin framan
úr sal, svo að gamla Gúttó riðaði á
grunni sínum. Kvenfólkið í hlut-
verkum sínum vakti einnig mikla
ánægju, t. d. þær frú Agústa í Mrs.
Larrabee, Þóra Vikk í Miss Alice
Faulkner, Guðbjörg í Therese o. fl.
Þess má og geta, að konurnar í L. V.
um þessar mundir voru engir viðvan-
ingar á leiksviðinu, t. d. Agústa Ey-
mundsd. í „Ævintýri á gönguför"
og í „Týnda bögglinum" og „Heimil-
inu" að ógleymdum „Apakettinum".
Guðbjörg var alltaf unga stúlkan
laglega í leikritinu, gædd sérstaklega
góðri söngrödd, lipur og létt í öllum
hreyfingum. Hún var dáð persóna á
leiksviðinu í fjölmörgum hlutverk-
um og naut allra hylli. Guðrún Þor-
grímsdóttir, yndisfögur ásýndum,
söng með afbrigðum vel og glæsi-
bragurinn ljómaði af hverri hennar
hreyfingu. Þóru Vigfúsdóttur, verzl-
unarstúlku í Edinborg, sem hálfur
bærinn gekk á eftir með grasið í
skónum, þ. e. a. s. karlmennirnir,
dáðu allir. L. V. vantaði ekki á þeim
árum í kvenhlutverk leikritanna.
Þessu mikla leikriti stjórnaði sem
sagt Bjarni Björnsson af sinni al-
kunnu snilld. Hann var og afbragðs
leikari og leiðbeinandi, sem L. V.
naut mikils góðs af í starfsemi sinni
á þessum árum.
Eg hygg, að L. V. hafi á þessum
árum ekki verið neinn eftirbátur
annarra leikfélaga á meginlandinu,
nema ef síður væri, þrátt fyrir mjög
mikla og margháttaða erfiðleika.
M. a. má þar til nefna mjög ófull-
kominn húsakost, húsið lítið og mest
á lengdina, búningsherbergi aðeins
eitt og mjög lítið, leiksviðið þröngt
og grunnt og allur aðbúnaður þar,
t. d. ljós, mjög frumstæður. En fólk-
ið vildi leika og taldi ekkert erfiði
eftir sér. Þegar t. d. „Týndi böggull-
inn" var prófsýndur, var byrjað kl.
8 um kvöldið, en klukkan rúmlega
sex morguninn eftir var haldið
heim. Hafði þá margt verið tví- og
þríyfirfarið og allar sviðsbreytingar
hafðar eins og þær áttu að vera, með
alls konar furðulegum útbúnaði.
Alla sviðsfleka varð að bera inn í
næstu herbergi og jafnvel út á hól-
inn við austurdyrnar á Goodtempl-
arahúsinu. Þetta tók þess vegna
langan tíma, en enginn taldi erfiðið
eftir sér. Leikritið hreif líka bæjar-
búa og var sýnt a. m. k. sjö sinnum
fyrir fullu húsi og mun það vera ná-
lægt því að tæp 1800 manns hafi
séð leikritið. Það var góð aðsókn í
ekki stærri bæ.
Þess skal getið hér, að í forföllum
Björns Sigurðssonar, sem lék Daniel
ropara, son Halta skratta, lék Iðunn
Sigurðardóttir hans hlutverk. Kom
atriði þess hlutverks fyrir í Gaskjall-
aranum. Daniel átti að vera mállaus,
en skynja á einhvern dularfullan
hátt, er bófunum steðjaði hætta af
einhverju. Þegar svo bar við, átti
Daniel að ropa mjög kröftuglega.
Iðunni gekk þessi list illa, gat ekki