Blik - 01.05.1965, Page 63
B L I K
61
Tengdapabbinn: Georg Gíslason
Kona hans: Agústa Eymundsdóttir
Dóttir þeirra: Jakobína Sighvats-
dóttir
Unnusti hennar: Edvard Frede-
riksen
Amman: Berþóra Arnadóttir
Rukkari: Jóhannes H. Long
Leiknum var mjög vel tekið og
varð aðsókn að honum og dómar
um hann mjög loísamlegir.
Árið eftir 1922/23 sýndi L. V.
leikritið „Villidýrið" eftir E. Bögh,
leikrit, sem var hér gamalkunnugt.
Þá léku þau Margrét Johnsen, Har-
aldur Eiríksson, Jóhannes H. Long,
Ágústa Eymundsdóttir. Söngur
þeirra Haraldar og Jóhannesar var
merkilega góður, þar sem þeir sungu
saman. Þótt Haraldur væri þekktur
góður tenórsöngvari, þá hélt ég,
fram að þeim tíma, að Jóhannes
væri laglaus að mestu. En Jóhannesi
fórst eins og Árna Gíslasyni í Iver-
sen í „Apaketti" Heibergs, að hann
söng mikið fremur laglega og vel í
samræmi við hlutverkið t. d. er þeir
sungu báðir:
„Hvað skal þessi — þessi hér
þessi ráðning gefur,
ég ber hönd fyrir höfuð mér,
o, haltu þér saman, refur ..
Þeir fóru bráðskemmtilega með
hlutverk sín og náðu föstum tökum
á leikhúsgestum, sérstaklega í þessu
smellna atriði með stafinn, sem Jó-
hannes ógnaði Haraldi með. Áður
Haraldur Eiríksson.
hafði ég séð þá fara með þessi hlut-
verk Bjarna Björnsson, Olaf Otte-
sen, Árna Gíslason og Kristján
Gíslason, en ég álít, að þeir Harald-
ur og Jóhannes hafi lítið staðið
þeim að baki og er þó langt til jafn-
að. Leikhæfni þessara tveggja átti þó
eftir að koma enn betur í ljós síðar,
er Haraldur lék Scrubby í leikritinu
„Á útleið" eftir S. Vane og þegar
Jóhannes lék Skuggasvein. Ekki þarf
að lýsa leik frú Ágústu. Hann var
alltaf jafn góður. Frú Margrét John-
sen lék sitt hlutverk prýðilega í alla
staði.
Um þetta leyti komst til tals að
Ieika „Frænku Charleys" eftir Bran-
don Thomas, en svo var hætt við
það. Komst aldrei svo langt, að skip-
að væri í hlutverk hennar.
Hér skal þessa getið um Harald
Eiríksson: Hann fór til Ameríku ár-
L