Blik - 01.05.1965, Page 131
B L I K
129
skólans og unnendur hugsjónarinn-
ar urðu æ öflugri. Fólkið sannfærðist
um sannleiksgildi þeirra orða, sem
Helleland skólastjóri hafði sagt:
„Þeim, sem aðeins vilja lifa til að
græða peninga eða tryggja sér góð-
ar og arðvænlegar stöður í þjóðfé-
laginu, er lýðháskólinn einskis virði,
en þeim, sem vilja og þurfa hjálpar
við til þess að lifa hamingjusamara
lífi og fegurra lífi, mundi það mjög
gagnlegt að ganga í lýðháskóla".
Fyrstu 7 árin hafði skólinn engan
samastað. Flækzt var með hann úr
einum stað í annan, en vinahópur-
inn óx ár frá ári og nemendahópur-
inn að sama skapi. Starfað var af
fremsta megni, þó að launin væru
af skornum skammti og aðbúðinni
mjög ábótavant. Hinu eiginlega
kjörorði var fast fram fylgt: Guði
allt, heimilinu allt, fósturjörðinni
allt.
Árið 1902 festi Lars Eskeland
kaup á jörð til að byggja á skóla-
setrið og búa þar að öðru leyti um
skólann til frambúðar. Það var jörð-
in Seim (Sæheimur) í Gullfjord-
ingen, norðanvert við Voss-vatnið.
Það ár var skólahús byggt á jörðinni.
Þarna hafði verið aðsetur fógetans í
héraðinu og þar stóð stórt íbúðarhús,
sem nú kom að góðum notum í þágu
skólans, íbúð skólastjórahjónanna og
heimavistarherbergi handa nokkrum
hluta nemendanna.
Skólinn óx ár frá ári og vann sér
sífellt meiri orðstír. Húsrými stækk-
að, öll aðstaða bætt. Eftir fá starfs-
ár var lýðháskólinn í Voss orðinn
Skólastjórahjónin
frú Martha og Lars Eskeland.
nafnkunnasti lýðháskóli á Norður-
löndum næst skólanum í Askov. Eft-
ir að byggt hafði verið nýtt heima-
vistahús handa nemendum 1911,
rúmaði skólinn sjálfur um 160 nem-
endur, en ár eftir ár var um 20 nem-
endum komið fyrir í herbergjum á
nágrannabæjunum, enda þótt þeir
hefðu fæði með öðrum nemendum
skólans.
Á árunum 1920—1930 voru ár-
legar umsóknir að skólanum 400
— 500 eða um það bil þrefallt fleiri