Blik - 01.05.1965, Page 209
Yndisstundir æskuáranna
Það er margs að minnast frá
skólaárunum. Margar góðar endur-
minningar, frá því við byrjuðum í
1. bekk haustið 1958 feimin og hálf-
hrædd, en þó undir niðri mjög stolt
yfir að vera komin í „Gaggann" og
þar til við lukum námi úr 4. bekk
veturinn 1962, ekki lengur feimin
heldur mjög ánægð með okkur,
kennarana, skólastjórann og skól-
ann okkar. Það voru mikil viðbrigði
að koma úr Barnaskólanum, þar sem
við vorum elzt og þóttumst öllu
ráða, en í Gagnfræðaskólanum vor-
um við yngst og litum upp til stóru
krakkanna í 3. og 4. bekk.
Fyrsti veturinn okkar í l.C leið
hratt, við lærðum og skemmtum
okkur á málfundum. Þann vetur
vorum við fermd, og okkur fannst,
að nú værum við ekki lengur börn.
Annar veturinn var erfiðari, en
mjög ánægjulegur. Þá vorum við í
2. -C. og sátum á „kirkjubekkjunum"
niðri í kjallara. Þriðji veturinn kom
og við settumst í 3. bóknáms. Nú
vorum við bau stóru. Mörg af bekkj-
arsystkinum okkar fóru nú í lands-
prófsdeild. Þennan vetur urðu vöðv-
ar strákanna mjög stæltir, því að
nú báru þeir eina og oftast tvær rit-
vélar upp í skóla, því að þeir voru
svo miklir og göfugir herrar, að þeir
gátu ekki séð stelpu burðast með
ritvél.
Vorprófunum lauk og við önd-
uðum léttara. I byrjun júní fórum
við í skólaferðalag alla leið norður
til Akureyrar. Fararstjórar voru
skólastjórinn okkar Þorsteinn Þ.
Víglundsson og kennarinn Vésteinn
Olason. Það var dásamlegt ferðalag,
og allir tóku spariskapið með. Við
fengum fallega rútu og mjög góðan
bílstjóra. Vésteinn kenndi okkur
söngva og var forsöngvari. Þorsteinn
fyllti okkur af fróðleik um það, sem
fyrir augu bar. Svo voru þeir með
getraun, og auðvitað unnu strák-
arnir.
Eitt sinn þurftum við að vaða yfir
læk. Allir fóru úr sokkum og skóm,
og með Þorstein í broddi fylkingar
óð allur skarinn yfir.
Yfir sumarið söfnuðum við kjarki
og krafti undir lokasprettinn. Nú
var um að gera að standa sig. Allir
kepptust við fram að jólum, því að
eftir jól byrjuðu prófin, og laugar-
daginn 3. febrúar 1962 voru bekkj-
arslit.
Það var mikill snjór þann dag,
og við óðum skaflana upp í skóla.
Eftirvæntingin var mikil og allir
mjög hátíðlegir. Við settumst við
borð og fengum kaffi og kökur, en
matarlystin vék fyrir eftirvænting-
unni. Svo las Þorsteinn upp ein-
kunnirnar, verðlaun voru afhent og
matarlystin jókst.
Allir voru ánægðir. Þar lauk
skólaverunni okkar. Það er dásam-
legt að eiga góðar endurminningar
frá skólaárunum, sem við getum