Blik - 01.05.1965, Page 227
B L I K
225
sögð eru send frá íslandi. Fund-
arstaðir hafa til þessa verið
óvissir og enginn Islendingur átt
skelina, svo að vitað sé. Arið
1962 fann Páll Steingrímsson,
kennari, nokkrar törguskeljar
undir Löngu. Ingimar Oskars-
son, náttúrufræðingar, hefur
ákvarðað tegundina. A þá grein-
ingu getum við treyst. Þá ér sem
sé törguskelin fundin við Vest-
mannaeyjar og til sýnis á Nátt-
úrugripasafni Eyjabúa.
73. Unnardrekka (Lima similis).
Aður talin fundin á einum stað
við Suðurland, líklega á Sel-
vogsgrunni. Þessa skeljategund
höfum við fundið hér í ýsugörn-
um, en aldrei lifandi.
74. Unnarskel. Fst.: Vm.
75. VörtubirSa (Arca nodulosus) er
algeng hér við Eyjar. Höfum
fundið mikið af henni í ýsugörn-
um og á steinum, sem komið
hafa upp í dragnót. Fyrr var hún
talin finnast einungis á miklu
dýpi við Suðurströndina. Við
höfum fengið hana af tiltölulega
grunnu vatni, við ætlum 80—
110 m dýpi.
76. Ysuskel. Fst.: Vm.
77. Ægisdrekka. Fst.: Vm.
78. Öðlingur. Fst.: Vm.
79. Þrúðarskel (Limosis minuta).
Þessi skel er talinn fást á dýpra
vatni en 400 metrum og þess
vegna ekki talin með í Skeldýra-
fánu Islands I. Við höfum feng-
ið skelina frá togara, sem veiðir
mikið fyrir Norðurlandi, Akur-
eyrartogari, og hélt fundarmað-
ur, að þeir hefðu verið á mun
grynnri sjó en 400 m, er þeir
fengu skelina.
Ef þrúðarskelin er ekki talin með,
munu vera fundnar 98 tegundir af
samlokum í sjó hér við land, þegar
þetta er skrifað. Þar af eigum við 78
tegundir eða um 80% af samlokun-
um, og 66 teg. höfum við fundið hér
við Eyjar. Við megum þess vegna
enn „herða róðurinn". Við vitum að
minnsta kosti af einni skeljategund,
sem hér hefur fundizt áður fyrr. Það
er gormnefjan.
Við þökkum innilega sjómönnum
þeim, sem verið hafa okkur hjálpleg-
ir við að safna skeljum hér á undan-
förnum árum. Þeir eiga vissulega
sinn hlut í því, hversu vel þetta hef-
ur tekizt til þessa. Enn vil ég eiga þá
að í söfnunarstarfi þessu.
B. Kuðungar (Sæsniglar með skel)
Við íslandsstrendur munu nú hafa
fundizt 152 tegundir sæsnigla með
skel. Marga þessa snigla höfum við
fundið hér við Eyjar, en þó skal það
strax viðurkennt, að mikið er hér
ógert enn í þessu rannsóknarstarfi.
Astæðan er fyrst og fremst sú, að
Skeldýrafána Islands II (Sæsniglar
með skel) kom fyrst út 1962. Þar
sem við höfðum ekki þessa ágætu
bók Ingimars Oskarssonar, náttúru-
fræðings, fyrr í höndum, höfum við
minna aðhafzt á s. 1. áratug um söfn-
un kuðunga og rannsókn á þeim en