Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1933, Qupperneq 37

áður; veiktust þó báðir, en vægar. Var sótthreinsað, en í júlí kom
þó eitt till'elli aítur upp á sama bæ. Var þá sótthreinsað á ipv, og síðan
lieíjr ekki l)orið á veikinni.
Oxarfj. Kom upp á Skinnastöðum í júlí, meðalþung. Drengur, 12
ára, sj'ktist. Ennfremur voru á heimilinu (j menn l'ullorðnir, er flestir
höfðu I'engið skarlatssótt, og eitt barn á 1. ári, en engir sýktust nema
drengurinn. Var þó eigi sóttkvíaður sérstaklega. Útþot voru atypisk
að útbreiðslu og mjög gróf; líklust grófum mislingaútþolum. Háls-
bólga lítil, aðeins þám í kverkum. Hins vegar komu útþot á liæfi-
legum tíma frá byrjun veiki, og útlit tungu var typiskt. Strákurinn
flagnaði greinilega, og þótti mér það taka af' tvímæli um diagnosis.
Heimilið var sóttkvíað leng'i og lofvs sóttbreinsað, og veikin stöðvaðist.
Petta er nú þriðja sumarið í röð, sem skarlatssótt berst liingað inn
í héraðið - alltaf í sama mánuði, þegar mest er hér um ferðafólk.
Hingað til hefir tekizl að stöðva hana í l)yrjun, en það er tilviljun,
ef' svo verður áfram með sönui ásókn. Pað virðist vera af næg'n að
taka vestur og suður um héruð.
Seyðisfj. Áframhald af l'araldrinum, sem byrjaði haustið 19:52. Veikin
var einnig nú væg, og munu margfalt fleiri hafa f'engið sóttina en
læknis var vitjað lil. Gæti ég ímyndað mér, að flesl börn í læknisbér-
aðinn, að Loðmundarfirði undanteknum, væru nú orðin immun fvrir
scarlatina. Eitt barn, 7 ára, sem var mesti aumingi fyrir, dó úr veikinni.
Xorðfj. í júní fór að bóla á skarlatssóttinni. I'að vitnaðist ekki,
bvernig bún fluttist liingað. Um veturinn hafði bún gengið á Seyðis-
(irði og jafnvel fram á sumar. Sömuleiðis á Fáskrúðsfirði. Höf’ðu
menn með auglýsingu verið varaðir við óþörfum ferðum þangað, og
fyrir þeim, sem nauðsynlega þyrí'tu að í'ara, var brýnd varkárni. Voru
þó alltaf samgöngur á milli l’jarðanna. Enginn ai' sjúklingunum og
enginn af heimilum þeirra liafði farið til þessara fjarða, og ekki hafði
heldur neinn komið þaðan. Einbverjir Seyðíirðingar voru ráðnir við
útgerðir hér í bænum, en ekki á þau heimili, og sjúklingarnir vissu
ekki, að þeir hefðu haft mök við þá. Engin grunsamleg tilfelli komu
á þau lieimili, þar sem Seyðfirðingarnir liöfðu ráðist á. Af þessu og
svo af því, að ekki tókst að rekja nein spor á milli þeirra heimila,
sem veikin kom á, en þau voru 7 — það 8. sýktist af Siglufirði
hlýtur sú ályktun að dragast, að á sveiini bafi verið íleiri en færri
lítið eða ekkert veikir sýkilberar.
Fáskrúðsjj. 1 janúar snemma kom skarlatssótt á 8 bæi í suður-
byggð Fáskrúðsfjarðar (Vík), en var með sama væga mótinu og fyrir
áramót á binum bæjunum; sótthreinsað var á öllum veikindaheimilum.
Iierufj. Barst liingað til Djúpavogs snemma í október. Ekki er unnt
að segja um það með neinni vissu, hvernig hún hafi borizt, en lang-
mestar líkur eru fyrir því, að bún hafi komið frá Seyðisfirði með
mönnum, sem höfðu dvalið þar um sumarið og komu heim skönmm
áður en veikin kom upp. Einn þessara manna liefir þó, samkv. far-
sóttabók, fengið veikina ungur, og heíir hún þá borizt í farangri lians.
Sóttin kom upp nærri samtímis í 3 lnisum og var mjög væg í fyrstu
sjúklingunum. Ekki var álitið tiltækilegt að framkvæma fullkonmar
sóttvarnir innan kauptúnsins og það af þrem ástæðum: 1 l'yrsla lagi