Strandapósturinn - 01.06.2009, Qupperneq 28

26
Svo sem kunnugt er hafa hrognkelsaveiðar verið stundaðar
hérlendis um langan aldur. Hrognkelsaveiðar voru lengi stund-
aðar á smærri bátum og jafnan af hinu mesta kappi, enda þykir
nýr rauðmagi og sigin grásleppa einhverjir ljúffengustu fiskar úr
sjó. Grásleppuræksnið eða slógið þótti góð beita og var mikið
beitt á línu og handfæri sem og fiskinum sjálfum, einnig himn-
unni með hrognum sem þá var vafið um krókana. Til eru margar
sagnir frá því um 19. öld úr Ísafjarðardjúpi, Eyjafirði og víðar.
Hendrik Ottósson segir í bók sinni Frá Hlíðarhúsum til Bjarma-
lands að hann muni að öllum líkindum hafa verið fyrstur manna
hér á landi til að flytja út grásleppuhrogn, að minnsta kosti í
stórum stíl. Sumarið 1928 flutti hann út 200 tunnur. Hafa þessi
hrogn, fullverkuð, þvegin og léttsöltuð til kavíargerðar, sennilega
verið einhver dýrasta útflutningsvara Íslendinga þá því að kílóið
var um tvær krónur. Hendrik mun hafa byrjað að reyna að flytja
út hrogn á árunum 1926 og 1927, en þá í litlum mæli.
Þessi grásleppuhrogn voru flutt til Þýskalands. Hendrik segir í
bók sinni orðrétt (bls.104): „Illu heilli átti ég viðskipti við þýska
menn og reyndist hin aríska herraþjóð þá lítið vandaðri að virð-
ingu sinni en menn eiga að venjast.“ Þar með gafst hann upp á
Bjarni Elíasson
Mýrum
„Gerir feita
granna kinn
grásleppan
og rauð-
maginn“