Strandapósturinn - 01.06.2009, Side 48

46
Þegar upp úr brekkunni er
komið erum við komin að rist-
arhliði á veginum. Girðing
liggur frá hliðinu til suðurs og
í Krókavatn síðan þaðan aust-
ur allar heiðar allt til Langjök-
uls og er sauðfjárveikivarnar-
lína á milli Borgfirðinga og
Húnvetninga. Vestanvert frá
ristarhliðinu liggur nú girð-
ingin norður eftir gamla veg-
inum. Áður lá hún austan við
hann.
Í Dældinni sveigir hún síð-
an til norðvesturs. Á gamla
veginum var svo hlið. Þessi
girðing var sett um 1948 að
ég held. Ekki var þá ristarhlið
á veginum. Því var settur upp
lítill skúr við veginn og þar var
varðmaður yfir sumartímann. Hann smalaði frá hliðinu til beggja
átta, bæði á kvöldin og á morgnanna. Fyrstu árin og reyndar lengi
var hliðvörður Jón Marteinsson fyrrum bóndi á Fossi í Hrútafirði.
Jón var fjölhæfur maður. Hagyrðingur góður, einnig stundaði
hann nokkuð ritstörf. Liggja eftir hann greinar, m.a. í tímaritinu
Heima er best og víðar. Jón varð þekktur á sinni tíð og komu
margir við í skúrnum hjá Jóni. Aðstaðan hjá honum þætti ekki
boðleg nú. Ekki var til dæmis klósett eða kamar fyrr en á síðustu
árum hans.
Eitt sinn stoppaði bíll við skúrinn og út kom fín frú sem snar-
aðist að skúrnum og bankaði. Jón kom til dyra. Konan bauð góð-
an daginn og spurði eftir því hvar væri klósett. Það kom nokkur
stans á Jón en svo svaraði hann og benti út á heiðina: „Nú, það er
bara öll heiðin.“
En förum aftur á Hæðarsteinsbrekkubrúnina. Núverandi veg-
ur liggur í norðaustur. Austan við veginn er lítil tjörn. Þar aðeins
norðar, austan við veginn, er frekar stór hæð sem heitir Bláhæð
sem nær 424 m hæð. Þarna er mikið malarnám, tekið efni og
Konungsvarða.