Strandapósturinn - 01.06.2009, Qupperneq 101

99
burðarþol þeirra rýrnaði. Þó var reglulega barið ryð af járnaverk-
inu og borin á menja, svo málað en það dugði ekki til.
Loks var svo komið að menn sáu handriðin háu svigna saman
að ofan þegar þungum bílum var ekið út á brúna. Á kalárunum,
er við köllum svo (1965–1970), voru miklir heyflutningar norður
í Strandasýslu. Á þeim tíma var ekki farið að vélbinda heyið
í þeim mæli sem síðar varð. Margir bílar fluttu því laust hey
og stóð þá hleðslan út af pallinum svo bíllinn breikkaði á veg-
inum. Þegar kom að Laxárbrú stóðu því sumir þeirra hálffastir á
brúnni, slitu bönd og heydreifar sátu eftir á brúnni.
Á þessum árum var sýnilegt að burðarþol brúarinnar væri að
minnka og flutningabílar að þyngjast og ljóst að byggja yrði nýja
brú innan tíðar. Til að bjarga mjög miklum þungaflutningi yfir
ána var brugðið á það ráð að smíða búkka úr öflugum trjám
og setja hann undir miðja brúna svo hún bæri flutninginn. Það
dugði ekki lengi, í næsta stórflóði sem kom í ána hreinsaði hún
tréverkið undan brúnni og þeytti því út á fjörð.
Þegar Ingvi Guðmundsson hóf áætlunarferðir milli Reykjavíkur
og Hólmavíkur var hann í fyrstu með gamla rútu í ferðunum en
fljótlega keypti hann nýjan bíl yfirbyggðan erlendis. Bifreið þessi
Laxárbrú frá 1896. Myndasmiður óþekktur.