Strandapósturinn - 01.06.2009, Side 102

100
þótti miklum tíðindum sæta, frambyggð og virkaði breiðari en
gömlu rúturnar, með miklu fínni innréttingu en tíðkaðist í eldri
rútum. Í henni voru meira að segja gluggatjöld. Það voru myndir
af þessum bíl í blöðunum og viðtöl við eigandann sem eðlilegt
var. Þetta var nefnilega flottasta rútan á vegunum á þeim tíma.
En það var ekki þrautarlaust að koma henni yfir Laxárbrúna.
Aðkeyrslan að brúnni var slæm, að sunnanverðu lá vegurinn í
krappri beygju fyrir klett og var þröngt um við brúna. Að norð-
anverðu var brattur halli og í honum blind beygja og ekki bætti
heldur úr skák að vegurinn var ákaflega mjór, varla hægt að mæt-
ast í hallanum. Nýja rútan hans Ingva var í breiðasta lagi fyrir
Laxárbrú. Leggja þurfti hliðarspeglana að bílnum og það þurfti
nákvæmni til að fá bílinn réttan inn á brúna að sunnanverðu,
ekki munaði nema fáeinum sentimetrum á breidd bílsins og
brúarinnar. Það var því stundum tímafrekt að koma rútunni yfir.
Oft var það sem farþegar fóru út úr bílnum á meðan verið var að
mjaka honum yfir brúna, þeir gengu þá á undan upp hallann og
voru venjulega komnir upp úr brekkunni á undan bílnum.
Eftir endurbæturnar á brúnni 1953 var hallinn lagaður dálítið,
vegurinn breikkaður og betur ræst frá honum, eins var rutt úr
klettinum að sunnan svo beygjan lagaðist enda voru jarðýtur
komnar til sögunnar. Aldrei var þetta samt gott vegstæði.
Laxárhallinn var slæmur farartálmi allan ársins hring, verstur
þó á vetrum því gjarnan myndaðist í honum hálka fyrr en annars
staðar, stundum svellbunki og efst í hallann lagði venjulega skafl.
Það lentu því margir í basli að komast upp og líka niður þegar
hálka var hvergi nema í hallanum. Miklu bjargaði að venjulega
var hálkulaus blettur svona ein bíllengd við brúna. Minnist ég
þess að Jón Húnfjörð á Hvammstanga, sem annaðist um mjólk-
urflutninga hér í sveit um árabil, sagði frá því að einhverju sinni
kom hann akandi niður hallann á mjólkurbílnum og vissi ekki
fyrr en komið var á glæra hálkugler og bíllinn skautaði stjórnlaus
niður og Jón bjóst við að lenda í ánni, þá tókst honum að stöðva
bílinn á auða blettinum við brúna. Þó aðstæður væru slæmar
og margir lentu í óhöppum, útafkeyrslum, bílveltum og margs
konar basli þá urðu aldrei slys á fólki þarna svo ég muni til. En
minnsta kosti í tvö skipti gerðist það að bíll fór út af í hálku og
valt á hliðina og rann niður á gilbrúnina en stöðvaðist þar. Þess