Strandapósturinn - 01.06.2009, Side 142

140
var skemmtilegur, lærður í
Kaupmannahöfn; hafði boðið
mér að stofna með sér teiknistofu
og klisjugerð, þegar ég kom til
Hafnar frá Rússlandi. En þetta
hjá KRON var góðgerðarvinna
fyrir mig, og í apríl 1938 fór
ég að vinna í prentmyndagerð
Ólafs Hvanndals á Laugavegi 1,
já 1b var það. Þar var ég til 1942.
Oft var sukksamt hjá Hvanndal.
Prentmyndagerðir fengu 2–3 kg
af 96 gr. spiritus „til faglegra
nota“, og úr því mátti gera
marga snafsa, í póló eða öðru
því, sem menn blönduðu með.
Þarna lærði ég, hvernig ekki átti
að reka prentmyndagerð. Hjá
Ólafi Hvanndal var ég bæði prentljósmyndari og etsari, ... reynd-
ar rak hann mig úr etsingunni yfir í ljósmyndunina, af því að ég
dedúaði of mikið við myndirnar ...; átti bara að setja punkta fyrir
augun og punkta fyrir munnvikin ... það var nóg! Ólafur hafði
lært í Kaupmannahöfn og Þýzkalandi, Berlín, og hjá Brockhaus í
Leipzig, á árunum fyrir fyrra stríð. Öll tækni þarna þótti mér nú
frumstæð, miðað við það sem ég hafði kynnzt í Moskvu. Ólafur
var góður karl, en harla rakur og þá örlátur. Myndin af honum
er góð, hann var með yfirvaraskegg, þegar ég vann hjá honum.
Öll blöðin skiptu við Hvanndal, og hann vann líka fyrir bækur.
Það voru bara tvær prentmyndagerðir þá í öllu landinu. Hin var
hjá Leiftri.
Frá upphafi hafði ég stefnt að því að stofna eigin prent-
myndagerð. Jens Figved kom mér í kynni við Ragnar í Smára,
sem rak Víkingsprent og umfangsmikla bókaútgáfu, Helgfell.
Jens þekkti hann vel. Ragnar reyndist mér einhver ágætasti
maður, sem ég hef kynnzt. Árið 1942 voru vélarnar pantaðar frá
London, þá var ég hættur hjá Hvanndal, orðinn „kommissar“
eða reddari hjá Þjóðviljanum, sem var að byggja prentsmiðju og
skrifstofuhús á Skólavörðustíg 19. Í marz 1943 komu vélarnar,
Ólafur Hvanndal.