Úrval - 01.12.1958, Qupperneq 31

HORFUM REIÐILAUST TIL FRAMTlÐARINNAR
ÚRVAL
öryggisleysi sitt og blygðun
með framgirni. Hræðslan vekur
hjá þeim kjánalega reiði. Og
þeim tekst ekki öllum að losna
við það áhrifavald.
Á kynþroskaárunum verða
kirtlar, sem hafa látið tiltölu-
lega lítið á sér bæra frá því
fyrstu ár ævinnar, mjög starf-
samir; efnabreytingar verða í
líkamanum og kynhvatir verða
sterkari. Jafnframt kemst rót
á tilfinningalífið, og hneigðir,
sem við fundum svo mjög til í
frumbernsku verða aftur ríkari
í okkur. Ef þessar sálrænu
flækjur hafa ekki verið leystar
í barnæsku, geta þær orðið
neistinn, sem kveikir bálið í
reiðiköstum uppvaxtaráranna.
Það þarf engan að undra, þó
að þetta tímabil öryggisleysis-
ins einkennist jafnhliða af lík-
amlegum og sálrænum átökum.
Þeir, sem hafa verið alvarlega
veikir eða orðið fyrir slysi,
kannast við kvíðann, sem fyllir
hugann, þegar þeir verða þess
varir, að þeir geta ekki lengur
haft stjórn á einhverri tiltekinni
starfsemi líkamans. Þeir hafa
um lengri eða skemmri tíma
misst þau völd, er þeir voru
smám saman að ná með ærinni
fyrirhöfn á fyrstu bernskuár-
unum.
En það vill stundum gleym-
ast, að einmitt á kynþroskaár-
unum missa bæði piltar og
stúlkur tök á ýmsu því, sem er
að gerast í líkama þeirra og þau
geta ekki treyst hinu og öðru,
er þau hafa vanizt frá blautu
barnsbeini. 'Sextán ára piltur
sagði: „Ég hata það að fá ekki
að stjórna fra,mkvæmdunum“.
Á þessum árum er beinvöxtur
meiri en vöðvaþroski, svo að af-
leiðingin verður leiðinlegur
klunnaháttur. Báðum kynjum
hættir mjög til að roðna og
svitna.
Stundum fá þau bólur eða
fílapensa, sem lýta þau ein-
mitt þegar þau langar mest til
að ganga í augun á hinu kyninu.
Og bæði þjást þau af kynórum.
En þetta er hreinsunareldur,
sem þau verða að ganga í gegn-
um, endurfæðing til nýrra og
framandi lífshátta.
Unglingarnir verða nú fyrr
kynþroska en áður. Af því leið-
ir, að æskulýðurinn í hinum
vestrænu menningarlöndum
þarf að búa lengri tíma við ó-
fremdarástand í þjóðfélags- og
kynferðismálum. Unglingurinn
er orðin andlega og líkamlega
þroskaður löngu áður en hann
fær fullnægt kynþörf sinni í
líffræðilegum skilningi. Hann er
útilokaður frá að stofna sína
eigin fjölskyldu, bæði af vana-
festu og fjárhagslegri þörf,
enda þótt hann sé löngu vaxinn
upp úr því að vera barnið í
fjölskyldunni. Þetta millibilsá-
stand er óhjákvæmilegt og rétt
í augum þeirra fullorðnu. Oft
geta unglingarnir líka fallizt á
röksemdir þessarar skoðunar,
enda þótt tímasóunin, sem henni
fylgir, gefi þeim oft tilefni til
29