Úrval - 01.06.1959, Blaðsíða 63

Úrval - 01.06.1959, Blaðsíða 63
„VÉLDRENGURINN" JÓI URVAL líta á Jóa eins og dauða.n hlut, höfðu foreldrar hans gert hann að véldreng. Þó að hann hefði náð valdi yfir sumum lífshrær- ingum, eins og t. d. hægðum á vissum tímum og mæltu máli, hafði hann öðlast þá þekkingu sitt í hvoru lagi, og hann hélt þeim alltaf vandlega aðgreind- um. Salemisvenjur hans höfðu aldrei vakið hjá honum þægi- lega kennd þess, sem finnur að hann hefur vald yfir líkama sínum; málið hafði aldrei orðið lykill hugsana hans og tilfinn- inga. Jói gekk aftur á bak hina eðlilegu braut þróunarinnar. I stað þess að vitkast og þrosk- ast eins og önnur börn, fór hon- um aftur hröðum skrefum til æ meiri ófullkomnunar. Hefði okk- ur skilizt þetta fyrr, hefðum við ekki átt í eins miklum erf- iðleikum með hann fyrstu ár- in. Það er ólíklegt, að saga Jóa gæti gerzt á öðrum tímum og rndir öðrum kringumstæðum en í þjóðfélagi því, sem við búum við. Það er gnægð hvers konar vélrænna hluta, sem gerir barn- inu oft erfittt fyrir að komast í náið samband við umhverfið. Þegar foreldramir verða að leggja hart að sér til að geta veitt barni sínu einföldustu þæg- indi, er það ánægja þeirra, sem vekur hjá baminu sjálfsvirð- ingu og löngun til nánari sam- skipta. Ef hins vegar þarf ekki annað en rétta út höndina eftir alls kyns þægindum og foreldr- arnir hafa enga sérstaka á- nægju af að veita bömum sín- um þau, er líklegt að börnun- um finnist þau ekki skipta neinu máli, þegar brýnustu lífsnauð- synjum sleppir. Auðvitað geta börn og foreldrar komizt í náið samband undir öðrum kringum- stæðum, og gera það raunar, en málið er þá ekki lengur svo ein- falt og blátt áfram. Barnið verð- ur að finna, að umhyggja og eftirlit foreldranna sé veitt með glöðu geði, án þess að krafizt sé ákveðinna hlunninda í stað- inn. Það verður að finna, að vel- ferð þess sé bezt borgið í hönd- um þeirra, er láta sér annt um það. Vitundin um, að tekið sé tillit til þess, vekur hjá barn- inu löngun til náinna og lang- varandi hugtengsla. En þessi tengsl Jóa við for- eldra hans voru jafn gersneydd ánægju og allt annað, sem hann hafði saman við þau að sælda. Þau leiddu hann fram á barm örvæntingar, sem hrakið hefur svo mörg kleyfhuga börn inn á sjúkrahús og aðrar lækninga- stofnanir. Það liðu margir mán- uðir áður en Jói kynntist okkur að nokkru ráði. Hræðsla hans við, að einhverjum færi að þykja vænt um hann, gerði allt sam- band við hann óhugsandi. Þegar Jói hafði að lokum fengið traust á okkur, byrjaði hann að skemmta sér með ,,þykjast-leikjum“, eins og smá- böm gera oft. Og um leið urðu breytingar á hinum ímyndaða 55
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.