Úrval - 01.06.1959, Blaðsíða 100

Úrval - 01.06.1959, Blaðsíða 100
ÚRVAL VILTU SVERJA? tvöfaldrar bókfærslu á bak við eyrað og rakarinn veit, hvað er höfuðlag og umhirða hársvarð- arins, en sameiginleg öllum karlmönnum er sóknin eftir konunni. Hún er hin blinda og taumlausa ástríða þeirra, það sem þeir elta og berjast fyrir frá því að þeir eru fimmtán ára og til áttræðisaldurs.“ Hann krimti af innri æsingi og hélt áfram að hugsa: „Adam varð að fara úr ald- ingarðinum Eden vegna epla hennar. En sneri hann við henni bakinu fyrir það? Þegar þau stóðu bæði fyrir utan lim- girðinguna, fór hann þá sína leið? Hann hefði getað bjargað því, sem bjargað varð af ævin- týrinu, hann hefði getað út- kljáð málið og sögu mannkyns- ins í eitt skipti fyrir öll, þarna við hliðið. En gerði hann það? Herra minn trúr, þegar þau sneru sér við og fóru, tók hann hana meö sér!“ Sellóleikarinn dró andann djúpt. ,,Að vísu,“ hugsaði hann, „er blóðið ekki jafn órótt í æðum mér nú og þegar ég var átján ára. Ég hef betri stjórn á mér, ég veit nú betur, hvar og hve- nær ég á að beita mér, ég sóa ekki lengur krafti mínum að ó- þörfu, ég sái ekki framar frjó- korni mínu út og suður í grýtta jörð. Ég geri útreikninga og hef öðlast þekkingu og þess vegna er ég líka betri elskhugi nú en þegar ég var átján ára. Ekki sízt vegna þess, að ég er ekki lengur viðkvæmur og hik- andi, ég get tekið mótlæti lífs- ins, get brosað að ósigrunum. Já,“ hugsaði hann og leit snöggt út um framrúðuna, „ef einhver kemur, til dæmis lögregluþjónn, og eyðileggur þennan ástafund, sem er á svo góðri og öruggri leið og sem mér finnst svo fag- ur og ólastanlegur, þá mundi ég taka svo sárum vonbrigðum með rósemi og stillingu. Ég mundi ekki drepa lögregluþjón- inn, og ég mundi ekki brjót- ast inn í hús þessarar konu á morgun og nema hana brott frá manni hennar og börnum til að ljúka ævintýrinu. Það er þessi rósemi mín, sem er ein á- stæðan til þess að konan ók bíl sínum með okkur inn á hliðar- veginn, inn undir grenitrén og slökkti á vélinni.“ Hann kingdi, en svo héldu hugsanirnar áfram að streyma: „Ég hef öðlast þekkingu, og nú þegar ég er f jörutíu og fimm ára ætti sú vitneskja ekki að koma mér á óvart, að það er ekki ég — karlmaðurinn — sem hún er að gæla við. I því tilliti hef ég ekkert breytzt síðan ég var átján ára: andlit mitt er jafn ófrítt og þá. Það er sell- óið mitt, sem hana langar til að elska þessa ljúfu vornótt, sell- óið mitt með allri þeirri frægð, sem það hefur hlotið. Höndhenn- ar strýkur ekki um hnakka manns, hún strýkur um streng- hálsinn á frægu sellói. I skugg- 92
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.