Úrval - 01.06.1959, Blaðsíða 89

ÆVILOK SPÖNSKU „RAUÐHETTU'
ÚRVAL
fékk ekki að fara með henni.
Hún sagði einnig, að brezka
leyniþjónustan hefði reynt að fá
hana til að gerast njósnari, en
árangurslaust.
Svo er að sjá sem stúlkan
hafi að lokum þreytzt á sífelld-
um yfirráður móður sinnar og
ákveðið að fara sínar eigin göt-
ur. Víst er um það, að árið 1933,
er hún var átján ára gömul, varð
hún ástfangin af manni, sem
sumir segja, að hafi seinna
orðið varaborgarstjóri í Barce-
lona.
Donna Aróra, sem óttaðist að
Hildegart væri að yfirgefa sig,
fór í búð og keypti sér skamm-
byssu. Hún æfði sig heilan dag
í skotfimi. 1 dögun næsta morg-
un gekk hún inn til stúlkunnar
sofandi og skaut hana fjórum
skotum. Að svo búnu fór hún
beina leið til lögreglunnar og
sagði þeim, hvernig komið var.
Jafnvel áður en réttarhöldin
hófust, meðan Aróra Rodri-
guez var enn í fangelsi, voj-u
uppi miklar bollaleggingar um
það, hvað gerzt hefði í raun og
veru.
Tveir blaðamenn skrifuðu bók
um hinn furðulega æviferil
spönsku „Rauðhettu“ og fárán-
legar uppeldisaðferðir móður
hennar. Blöð um heim allan
birtu myndir af sviplausu and-
liti Donnu Áróra og hinni
fögru dóttir hennar og nefndu
þetta ,,Trilby“-málið, vegna
þess hve margt var líkt með á-
hrifavaldi móður Hildegart yf-
ir henni og seiðmögnuðu sam-
bandi þeirra Svengali og Trilby
í sögu George du Maurier.
Yfir tuttugu vitni voru leidd
í málinu, þar á meðal spánskur
starfsmaður brezka sendiráðs-
ins, sem vottaði frábærar gáfur
stúlkunnar, þegar hún var að-
eins ellefu ára.
Meðan á réttarhöldunum
stóð, var mikil áherzla lögð á
ótrúlega umhyggju móðurinnar
fyrir dóttur sinni, og engum
kom til hugar að bera brigður
á þá fullyrðingu.
Að því er virtist höfðu yfir-
heyrslurnar lítil áhrif á þessa
ferlugu konu, sem kom á hverj-
um degi í svörtum silkikjól,
með háa, hvíta hanzka, og bar
rauða nellikuvöndinn stöðugt
að vitum sér. Eitt sinn þrum-
aði hún yfir sækjandanum í
næstum tvær stundir samfleytt
og lýsti þá skoðunum sínum á
stjórnleysi, guðleysi og frjáls-
um ástum.
Eina geðshræringin, sem hún
sýndi, var þegar spurt var um
föðurinn að barni hennar og því
haldið fram, að hann væri
staddur í dómssalnum.
Hún var hvöss í máli, sagði
þetta haugalygi. hann hefði dá-
ið fyrir mörgum árum. Hún
þrætti fyrir, að hann hefði ver-
ið enskur sjómaður, þó að þjón-
ustustúlka, sem sagðist hafa
unnið hjá Donnu Áróra þegar
barnið fæddist, vottfesti það,
að faðirinn hefði áreiðanlega
verið Englendingur og hann
81