Úrval - 01.06.1959, Qupperneq 95

VILTU SVERJA?
tJRVAL
augnabliki. List er einbeiting,
cfurmannleg einbeiting. Hún er
ekki til í heimi, þar sem menn
sitja 1 djúpum stól fyrir fram-
an arininn og brjóta valhnetur
og dreypa á frönsku konjaki,
þar sem menn horfa á málverk-
in á veggjunum og reykja hol-
lenzkan vindil með magabelti,
þar sem menn skotra augunum
tii hliðar og dást að tígulegri,
íturvaxinni ungri konu, sem
rétt áður hefur setið til borðs
með manni, en lætur nú fara
vel um sig í mjúkum sófa og
handleikur lítinn vindlakveikj-
ara úr slifri.
Það atkvikaðist svo, þegar
samkvæminu lauk, að ungafrúin
spurði sellóleikarann, hvort
hún ætti ekki að aka honum
aftur til borgarinnar. Hún var
sjálf með bíl og ætlaði sömu
leið.
Þegar húsbóndinn, sem var
mesta gæðasál, heyrði um þessa
samfylgd, dró hann gestinn til
hliðar, deplaði til hans auga og
vitnaði í hálfum hljóðum til
konunnar, sem Oscar Wilde lýs-
ir einhvers staðar í ritum sín-
um með svofelldum orðum:
„Hún kærði sig kollótta um
tónlist, en hún elti tónlistar-
ménn á röndum.“
Húsbóndinn gekk því næst
skref aftur á bak til þess að at-
huga áhrif orða sinna á gest-
inn. Og það sem hann sá í and-
liti sellóleikarans, kom honum
til að veltast um af hlátri.
,,Ha-ha-ha!“ Hann hló, svo
AGNAR MYKLE er svo kunnur
hér á landi, bœði af bókum hans
sjálfs, og þó kannski enn frekar af
því sem aðrir liafa um hann skrifað,
þeim málaferlum sem spunnust út
af bók hans „Sangen om den röde
rubin“ og þeim úlfaþyt sem varð
hér á landi þegar það spurðist, að
hennar vceri von á íslenzku, að óþarfi
er að kynna hann hér. XJrval hefur
tvisvar áður birt sögukafla eftir
hann. Sagan sem hér birtist er úr
smásagnasafni, „Blettirnir á vest-
inu minu“, sem er nýkomið jit á ís-
lenzku.
kristalstengurnar í ljósakrón-
unni í forstofuloftinu slógust
saman með háum smellum. Svo
klappaði hann glaðlega á bakið
á gestinum og hló aftur:
„Ha-ha-ha!“
Það var langt síðan sellóleik-
arinn hafði verið í jafn ánægju-
legu samkvæmi.
Meira að segja heimförin gat
borið sætar vonir í skauti sér.
'k
Þetta var um vor, og klukk-
an var eitt eftir miðnætti. Þeg-
ar þau stigu út á silfurblá,
brakandi dyraþrepin og fundu
ilminn af birki og jasmínum úr
garðinum, brauzt máninn fram
úr skýi og speglaði sig eitt and-
artak í fægðu gljálakki bílsins.
k
Sellóleikarinn áætlaði aldur
ungu forstjórafrúarinnar ein-
87