Gátt - 2009, Blaðsíða 43

43
V I N N U M A R K A Ð U R I N N
G Á T T – Á R S R I T – 2 0 0 9
Sagt hafði verið frá Leonardo-styrknum í Ríkisútvarpinu
og Svæðisútvarpi Norðurlands og innan skamms fór að heyr-
ast að fyrirhugað væri að starfrækja námskeið á Hofsósi. Ég
leitaði fljótlega til nokkurra mjög vel valinna einstaklinga á
Hofsósi, kynnti þeim það sem fyrirhugað var og bað þá um að
tala jákvætt um þessa frétt og leggja áherslu á hve einstakt
tækifæri stæði íbúum svæðisins til boða. Ég fékk fljótlega
hringingar framtakssamra Hofsósbúa sem spurðu hvort ekki
stæði til að halda kynningarfund þar. Það stóð auðvitað til
um leið og aðstæður leyfðu.
Leitað hafði verið tilboða í fartölvuver til þess að nota
við kennsluna á Hofsósi en engar nemendatölvur voru í skól-
anum og tölvur ekki slík almenningseign sem þær eru í dag.
Keyptar voru 20 fartölvur, skjávarpi, prentari, myndskanni
og stafræn myndavél. Þegar tölvubúnaðurinn var kominn í
hendur Farskólans var sent bréf inn á hvert heimili í byggð-
arlaginu þar sem auglýstur var kynningarfundur í Höfðaborg,
samkomuhúsinu á Hofsósi.
Þegar við mættum á staðinn, 10 manna hópur stjórn-
enda og væntanlegra kennara frá Sauðárkróki og Hólum í
Hjaltadal, með tölvubúnaðinn og PowerPoint-kynningu á
verkefninu var búið að setja nokkrar kaffikönnur og 20 bolla
í minnsta hliðarsalinn í húsinu svo augljóst var að væntingar
húsvarðarins um fundarsókn voru ekki miklar. Tölvubúnaður-
inn var settur upp til sýningar og fljótlega fóru fundarmenn
að safnast inn. Ekki leið á löngu þar til salurinn var orð-
inn troðfullur svo opnað var inn í aðalsalinn. Húsvörðurinn
var síðan á harðahlaupum með fleiri bolla og meira kaffi.
Andrúmsloftið var afar jákvætt og skráningar fóru fram úr
björtustu vonum.
Vesturfarasetrið lét okkur í té húsnæði til tölvukennsl-
unnar, Grunnskólinn lánaði annað húsnæði og aðstöðu,
Fjölbrautaskóli Norðurlands vestra lánaði borð og stóla,
atvinnuþróunarfélagið í Skagafirði kom að undirbúningi
og verkalýðsfélagið var boðið og búið til aðstoðar, Sveitar-
félagið Skagafjörður lofaði að baktryggja okkur og aðstoða
á allan mögulegan máta. Sömu sögu var að segja hvar sem
borið var niður, allir voru reiðubúnir að aðstoða.
Ég held að ég geti fullyrt að kynningin á verkefninu hafi
heppnast sérstaklega vel og móttökur íbúanna út að austan
voru frábærar. Það var vissulega mikill léttir.
„ H Ú N H E F U R A L L T A F U N N I Ð Í
F I S K I O G G E T U R E K K E R T A N N A Ð “
Fyrirsögnin að ofan er tilvitnum í mann sem hringdi í mig
áður en ég hófst handa við umsókn um styrk til verkefnisins
vegna systur hans, konu um þrítugt sem hafði nýlega misst
vinnuna. Það hvarflaði ekki að honum að fyrir systur hans
ætti annað að liggja en að vinna í fiski það sem eftir væri
starfsævinnar. Líklega hefur lítið sjálfstraust konunnar verið
tilefni þessarar yfirlýsingar.
Vegna ámóta viðhorfa var sjálfsefliþátturinn alltaf megin-
uppistaðan í hugmyndinni þegar verkefnið var að mótast en
ég er þess fullviss að forsenda þess að fólk nýti hæfileika sína
sér og samfélaginu til framdráttar sé að það trúi á getu sína
til að menntast og til að takast á við ný verkefni. Samvinna
og samheldni í viðkomandi samfélagi er auk þess mikil væg
forsenda framfara en rígur og óeining niðurdrepandi.
Sjálfstraust þeirra sem eiga stutta formlega skólagöngu
að baki er oft lítið og sömu sögu er að segja um fólk sem
misst hefur atvinnuna. Ég reiknaði ekki með að námskeið í
sjálfsefli höfðaði til íbúanna, sérstaklega ekki karlanna því
að staðreyndin er sú að konur sækja frekar sjálfseflinámskeið
af eigin hvötum en karlar. Það var því kjörið að hafa tölvu-
kennslu sem meginaðdráttarafl að verkefninu en tölvunám-
skeið voru vinsæl á vettvangi endurmenntunar og frekar dýr.
Enska var einnig valin með og að lokum ferðamálafræðsla
sem var í höndum Háskólans á Hólum og ekki að ófyrirsynju
þar sem Hofsós var vaxandi ferðamannastaður, þökk sé
Vestur farasetrinu. Gert var að skilyrði að allir þátttakendur
sæktu allar greinarnar en ýmsir spurðust fyrir um hvort ekki
mætti sleppa sjálfseflinu.
L Í F S V E F U R I N N
Í Breytum byggð fékk sjálfseflið nafnið „lífsvefurinn“. Nafnið
er hugsað þannig að litið er á meðfædda hæfileika sem uppi-
stöðu í vef en reynslu, þekkingu og hæfni sem ívaf sem skapar
smám saman heilsteyptan og þroskaðan einstakling. Sterka,
veika, misfallega, allt eftir efnum og ástæðum en alltaf vefi
sem hægt er að fegra og bæta ef uppistaðan er traust.
Sigríður Sigurjónsdóttir, sálfræðingur á Sauðárkróki, sá