Úrval - 01.07.1962, Blaðsíða 56

64
ÚRVAL
á löngu áður en hún náði góðu
valdi á spænskunni. En annað
vandamál kom til sögunnar.
Átti hún í raun réttri heima
þarna i Puerto Rico, og það
þarna í fangelsinu? Var rétt af
henni að ala aldur sinn í þessu
sólrika og að mörgu ieyti þægi-
lega landi? Var það ætlunar-
verkið, sem guð hafði úthlutað
henni? Meðan þessar efasemdir
sóttu hvað mest að henni, veikt-
ist hún alvarlega og lá fyrir
dauðanum í litlu sjúkrahúsi,
einmana og vinasnauð að þvi er
virtist.
Morgun einn, þegar hún rakn-
aði úr löngu móki, sá hún, hvar
skjólstæðingar hennar, fangarn-
ir, voru i hring umhverfis rúm-
ið, sumir lágu á hnjánum, aðr-
ir drjúptu höfði. Einn fanginn,
sem eitt sinn hafði stjórnað
uppþoti í fangelsinu, sagði fram
bæn, sem hinir tóku undir:
„Góður guð í himninum, taktu
ekki engilinn okkar frá okkur.
Bjargaðu madrecita okkar.
Gerðu okkur ekki munaðarlausa
aftur.“ En svo var mál með
vexti, að forstöðumaðurinn
hafði gefið þeim sérstakt leyfi
til þessarar heimsóknar.
„Á þessarri stundu fann ég,
hvað mér bar að gera,“ segir
Sally. „Ég vissi, að ég var stödd
í Puerto Rico að vilja guðs. Ég
vissi, að þar átti ég mitt verk-
svið og að þar voru manneskjur,
sem var ekki sama um mig.“
Hinn venjulegi vinnudagur
hjá Sally hefst í aftureldingu
með þvi, að hún býr sér léttan
morgunverð og tekur til við
bréfaskriftir, ef um það er að
ræða, og því næst er að sinna
börnunum, koma þeim á fætur
og þvo þeim. Undir eins og þau
eldri eru komin á leið til skól-
ans og þau yngri út í garðinn
i umsjá aðstoðarkvennanna, þá
leggur Sally, af stað til fangeis-
isins.
Þar byrjar hún á að lesa þau
skilaboð, sem fangarnir kunna
að hafa skilið eftir handa hénni.
Eftir það ákveður hún, hverja
fanganna hún skuli heimsækja
þennan daginn. Upp úr hádeg-
inu gerir hún sér ferð út í borg-
ina til að heimsækja fjölskyld-
ur sumra fanganna, stöðvar lög-
reglunnar og dómenda og vel-
farnaðarstofnanir. Hún á oftast
erindi til einhverra af þessum
stofnunum i þágu fanganna. Á
leiðinni heim um kvöldið kaupir
hún i matinn og sitthvað börn-
unum viðkomandi. Venjulega
kemur hún heim um áttaleytið,
gleypir í sig létta máitíð og
vinnur svo við ýmiss konar
skriftir og bókhald til miðnætt-
is.
Dugnaður Sallyar og starfs-