Úrval - 01.07.1962, Blaðsíða 122

130
UR VAL
verið valið, er allbreytilegt,
hvernig á því skuli haldið.
Stundum kemur fyrir, að niður-
dreginn sjúklingur situr á fimm
eða fex fundum án þess að sýna
nokkurn áhugavott, en tekur svo
skyndilega við sér, þegar visst
mál er á dagskrá. Maður nokk-
ur, sem hafði eytt sjö árum í
þögn, sýndi ekki minnsta áhuga,
fyrr en á einum fundinum þegar
minnzt var á fasan-fugla. Þá
fyrst lét hann i sér heyra, öllum
til undrunar. I æsku hafði hann
átt heima í næsta húsi við mann,
sem ól fasana, og þekking hans
á þessum fuglum var mjög mikil.
Þetta atvik varð til mikilla bóta
fyrir sjúklinginn. Hann tók að
hjálpa til á sjúkradeildinni sinni
og þýddist læknana betur en áð-
ur. Fyrir ekki löngu síðan
kvaddi hann sjúkrahúsið.
Fjórða stigið nefnist „virðing
fyrir starfinu“ og hefur þann
tilgang að fá sjúklinginn til að
hugsa um eitthvert starf eða
tómstundagaman. Stundum vek-
ur það upp gamlar minningar
í huga sjúklingsins, sem getur
verið honum til bóta við lækn-
ingarnar, og stundum getur það
vakið upp hjá honum vinnu-
löngun og sjálfsbjargarviðleitni.
Sjúklingur einn hafði ekki i
nokkur ár sagt annað en „Ég
get ekki talað, ég er dauður.“
En þegar rætt var um húsbygg-
ingar í viðurvist hans, rétti hann
úr sér og lýsti yfir: „Heyrið þið,
ég get sagt ykkur, hvernig þetta
er. Ég var einu sinni verktaki.“
Eftir þetta nefndi hann aldrei,
að hann væri dauður. Áður en
langt um leið var hann fluttur á
aðra deild, og það er gott útlit
með, að hann nái fullum bata.
Forráðamenn nokkurra sjúkra-
stofnana hafa tjáð mér undrun
sína yfir, hversu margir sjúkl-
ingar finna hjá sér löngun til að
vinna eftir að frábægingar“-
aðferðinni hefur verið beitt við
þá. Nokkrir þessarra manna hafa
haldið áfram námi í ýmsum sér-
skólum. Sumir vinna part lir
degi við ýmis störf meðan þeir
eru að venjast venjulegu lífi.
Fimmta stigið á fundunum
hennar frú Smith, kallar hún
„þakklætisstemninguna“. — Þá
þakkar stjórnandinn sjúklingun-
um fyrir komuna og minnist á
undirbúning fyrir næsta fund,
svo þeir hafi eitthvað til að
hugsa um eða jafnvel hlakka til.
Ég tók eftir, að þegar sjúkl-
ingarnir leystu upp hringinn,
fóru þeir venjulega út tveir eða
þrír í hóp og mösuðu saman. Og
starfsfólkið segir, að þessi ný-
myndaði kunningsskapur haldist
i mörgum tilfellum. Eftir að
sjúklingarnir hafa þannig tekið