Úrval - 01.07.1970, Síða 14

12
andinn William Pereira í Los An-
geles hefur þetta að segja um hug-
mynd þessa: „Kjarni hugmyndar-
innar er sá, að stytta skuli þær
vegalengdir, sem fólk þarf að fara
til þess að fullnægja ýmsum löng-
unum sínum og þörfum. Það á með
öðrum orðum að sjá fyrir flestum
þörfum þess á samþjappaðra svæði
en áður, svo að það hafi minni
ástæðu til þess að fara út fyrir sitt
eigið hverfi.“
Fáir ætlast til þess, að heilar
borgir verði rifnar til grunna og
endurbyggðar til þess eins að leysa
flutningavandamálið. En það mætti
gjarnan gera endurbætur á borgun-
um, án þess að þær yrðu fyrst rifn-
ar til grunna. Eftirfarandi dæmi
mætti gefa: Taktu fram kort af
borginni þinni og breiddu úr því.
Skiptu henni síðan í ferninga með
blýantsstrikum, og hafðu hvert
svæði það stórt, að það nái á milli
8 götuhorna á báða vegu. Þessir
ferningar eru „stórhverfi". Blýants-
strikin mynda síðan aðalumferðar-
æðar fyrir hverfin, sem liggja að
þ^im báðum megin. Sjðan skaltu
loka flestum götunum innan hvers
fernin<?s og beina umferðinni að-
eins eftir greiðfærustu strætunum.
Og þá hefur borgin þín tekið á sig
þá mynd, sem kann að verða ríkj-
andi ePiT' um einn áratug.
Borgarskipuleggjendur búast við
því, að hvert „stórhverfi“ þróist
upp í það að verða ,.borg innan
borgar“, þannig að nýjar verzlan-
ít- séu í þvrpingu inni í kjarna
beh'ra. En hvers vegna ætti að nota
dvrmætt land undir stræti? Hvers
vegna ætti ekki að færa alla vegi