Úrval - 01.07.1970, Qupperneq 49

BÆKLAÐI HEIMSMEISTARINN
47
hann út fyrir dyrnar. Tveir stálp-
aðir hvolpar léku sér þar. Þeir voru
bundnir við stólpa með stuttri ól.
„Þetta eru úrkastshundar," sagði
hann og rétti George ólina. „En
þetta eru samt góðir hundar. Ef þú
þjálfar þá vel, þá flytja þeir þig
hvert sem þú vilt fara.“
George faðmaði að sér hundana
himinlifandi af fögnuði. Svo sagði
faðir hans: „Komdu hingað.“ Ge-
orge reis á fætur með hjálp hækj-
anna og elti föður sinn. Við kofa-
hliðina stóð nýr sleði úr birki, sem
faðir hans hafði unnið í höndunum
af mikilli vandvirkni. „Það er nú
helzt til fljótt að gefa þér jólagjöf-
ina strax,“ sagði faðir Georges við
hann, „en þú þarfnast hans líka
löngu fyrr.“ George ljómaði af
gleði.
George skírði hundana Buster og
Jumbo. Snemma á hverjum morgni
kom hann sér fyrir í djúpu körf-
unni á sleðanum og þjálfaði hund-
ana og reyndi að fá þá til að hegða
sér á sama hátt og ætlazt var til af
hundum föður hans. Hann líkti
eftir fyrirskipunum föður síns. Hann
hafði þær ákveðnar, en aldrei
hörkulegar. Hann gætti þess að
gæla við hundana og hrósa þeim,
þegar vel tókst til. Því reyndu
hundarnir sitt bezta til þess að gera
honum til hæfis. f vetrarlok voru
þeir vissulega orðnir færir um að
fara með hann hvert á land sem
var.
Eitt sinn var George að aka með
tæki sínu langt upp með Koyukuk-
ánni ekki fjarri þorpinu. Hann reis
á fætur og gekk örfá skref frá
sleðanum til þess að teygja úr sér.
Skyndilega tóku hundarnir á rás.
Hann vissi, að þeir mundu fara
beinustu leið heim. Hann settist
upp við tré, lagði hækjurnar yfir
hné sér og beið átekta.
Faðir hans fann hann síðla dags.
„Ég gat bara ekki stöðvað þá,“ sagði
George.
Faðir hans kinkaði kolli. Harm
sneri sér að hundunum sínum og
kallaði: „Tom, rístu upp!“ Ækið
tók á rás og skildi þá feðgana eftir.
George horfði kvíðafullur á eftir
hundunum. Svo hrópaði faðir hans:
„Tom!“ Ækið beygði strax og sneri
við. Svarti forystuhundurinn, sem
kallaður var Tom, vísaði þeim leið-
ina beint að húsbóndanum, og hin-
ir eltu hann. „Margir hundasleða-
eklar hafa frosið í hel úti á freð-
mýrunum vegna einna slæmra mis-
taka,“ sagði faðir hans. „Þeir
þekktu ekki forystuhundinn sinn
nægilega vel. Þú skalt kynnast for-
ystuhundinum þínum og þjálfa
hann enn betur en alla hina hund-
ana. Láttu hann stjórna ækinu. En
þú verður að stjórna honum." Þetta
var lexía, sem George gleymdi
aldrei.
GEORGE VERÐUR LOKSINS
HUNDASLEÐAEKILL
George fór að fá verk í bæklaða
fótinn á tíunda afmælisdeginum
sínum. Og hann hélt því til sjúkra-
hússins í Tanana að nýju. Eftir all-
langa dvöl þar tókst enn að hefta
útbreiðslu berklanna. En þá var fót-
urinn orðinn svo skakkur, að lækn-
arnir ákváðu, að það yrði að rétta
hann. Þeir settu stálfleina í fótinn
rétt fyrir neðan hnéð og fyrir ofan