Úrval - 01.07.1970, Qupperneq 51

BÆKLAÐl HEIMSMEISTARÍNN
49
ist á fætur og tók sér stöðu á meið-
unum að hætti hundasleðaekla. í
þetta skipti hallaði hann sér fram
á við, hélt jafnvægi með handleggj-
um og öxlum, sem voru orðnar afl-
miklar, vegna þess að hann hafði
orðið að nota hækjur árum saman.
Og sleðinn þaut fram á við að nýju.
En í þetta skipti datt George ekki
um koll. Hann var nokkuð kvíðinn
fyrstu augnablikin, en svo hrópaði
hann upp yfir sig af gleði. Nú var
hann loksins orðinn fullgildur
hundasleðaekill.
Nokkrum dögum síðar reyndi
hann að sveifla hægri fætinum
fram á við og spyrna í jörðina. Fót-
urinn sveiflaðist aftur á bak, en
skall svo á sleðann. En þetta heppn-
aðist samt! Hann hafði fundið fót-
inn spyrna í þjappaðan snjóinn í
brot úr sekúndu. Hann æfði þessa
spyrnu dag eftir dag. Og smám
saman sýndu máttvana vöðvarnir
betri viðbrögð. Brátt gátu þorpsbú-
ar þekkt George langt í burtu af
hinni sérstöku, háu spyrnu hans.
Fjórtán ára að aldri fór George
til Mount Edgecumbesjúkrahússins
til rannsóknar. Læknirinn, sem
skoðaði hann, var alveg steinhissa.
„Ertu viss um, að þetta sé sami fót-
urinn, sem þú hafðir, þegar þú
varst í Tanana, sonur sæll?“ spurði
læknirinn. George skýrði læknin-
um frá sleðaspyrnunni. Nokkrum
dögum síðar sagði læknirinn: „Við
höldum, að við getum nú gengið
þannig frá fætinum, að þú getir
gengið á honum. En við verðum þá
að gera hnéð liðamótalaust.“ Ge-
orge samþykkti það. Og þegar hann
kom heim aftur, gekk hann líkt og
maður með gervifót. En hann hafði
nú kastað frá sér hækjunum fyrir
fullt og allt.
FYRSTA STÓRKEPPNIN
Árið 1952 luku íbúar Cutoff við
að reisa nýtt þorp, sem þeir köll-
uðu Huslia. Vinsælasta íþróttin þar
var hundasleðaakstur eins og í öðr-
um þorpum inni í landi. Nú var
George orðinn 19 ára. Hann var
grannur og sterkbyggður. Hann
ákvað nú að taka þátt í hunda-
sleðaaksturskeppninni í Huslia. í
byrjun tók hann bara þátt í stutt-
um keppnum, og hann var alltaf
fyrstur alveg frá byrjun. Þeir Bust-
er og Jumbo voru nú dauðir, en
hann hélt enn áfram að afla sér
góðra sleðahundaefna með því að
velja úr úrkastshundunum á haust-
in. Brátt fór frægð Georges að ber-
ast út um byggðirnar. Allir töluðu
um vingjarnlega, bæklaða piltinn,
sem sigraði nú alla beztu hunda-
sleðaeklana í Huslia með hjálp úr-
kastshunda, sem þeir höfðu sjálfir
gefið honum.
Snemma árs 1958 leit Sidney
Huntington, góðvinur fjölskyldunn-
ar, inn til þess að rabba við George.
„Hefur þér nokkurn tíma dottið í
hug að taka þátt í Rondy-keppn-
inni?“ spurði hann. George kinkaði
kolli og svaraði: „Nú, hvaða manni
hefur ekki dottið slíkt í hug? En
eklarnir, sem taka þátt í henni, eru
atvinnumenn, Sid. Sumir þeirra
greiða stórfé fyrir úrvalshunda.
Veiztu, hvar ég fékk nýja forystu-
hundinn minn, hann Tennessee?
Hann er einn af úrkastshundum
bróður míns.“