Úrval - 01.07.1970, Side 64

62
um að sigla skipinu til Rosyth til
viðgerðar og taka olíu. í ágústmán-
uði 1941 flutti Pow Churchill yfir
Atlantshaf til fundar við Roosevelt
forseta Bandaríkjanna. Eftir þá ferð
var skipið iðulega kallað „skútan
hans Churchill.“ — Síðan tók við
fylgdarþj ónusta skipalesta á Mið-
jarðarhafi, en loks var aftur haldið
til Englands, Greenock. Sá orðróm-
ur komst nú á kreik að senda ætti
Pow til Kyrrahafsins austanvert,
eftir að teknar höfðu verið nauðsyn-
legar birgðir. Opinberlega vissum
við á neðri þiljum ekkert um slíkar
ákvarðanir, en það er undarlegt
hvað hægt er að frétta yfir búðar-
borðið á herskipi og komast að
mörgu, sem ekki er ætlast til. Það
var þó almennt vitað um borð að
skipta ætti um „veifu“ skipsins og
allt, sem fylgdi. Hingað til höfð-
um við skartað fána „annarrar
flotadeildarinnar,“ en fánaskiptin
höfðu í för með sér að mikil manna-
skipti urðu á skipinu, margir for-
ingjar og sjóliðar yfirgáfu skipið,
en aðrir komu í staðinn og nú þurfti
þetta að ganga fljótt fyrir sig.
Loks kom að því að við létum úr
höfn. Eftir tveggja daga siglingu
var opinberlega tilkynnt um borð,
að nú sigldi Pow undir fána Sir Tom
S.V. Philips K.C.B. aðmíráls og
ferðinni væri heitið til Singapore,
þar sem Pow ætti að vera flagg-
skip á Austur-Kyrrahafi.
Þá héldum við að við myndum
ekki taka þátt í fleiri hernaðarað-
gerðum í bili, en skipverjar voru
ekki ánægðir með slíkt, því allir
vildu vinna að því að ljúka þessum
ófriði sem fyrst. Enn höfðu Japanir
ÚRVAL
ekki byrjað þáttöku sína í hildar-
leiknum.
☆
Búðin um borð í Pow var staðsett
undir yfirþiljum og vegna þess að
við eitt skilrúmið þar var komið
fyrir frágangsröri fyrir reyk frá
vélarúmi, var þar afar heitt. Sæl-
gætið bráðnaði á hillunum og við
afgreiðslumennirnir urðum að vinna
í sundbolum einum fata.
Verzlunarstjórinn kvartaði undan
þessu við gjaldkera (paymaster)
skipsins og fékk hann til að sam-
þykkja, að ný búð yrði byggð á
gönguþilfari skipverja efst á aftur-
þiljum. Þetta fannst okkur afar
þægilegt, en aðrir skipverjar, sem
unnu á neðriþilförum voru ekki eins
ánægðir yfir að þurfa að klifra upp
á efsta þilfar ef þeir ætluðu að fá
sér sígarettur eða sælgæti.
Fyrsti viðkomustaður okkar var
Freetown, þar sem við fréttum að
við ættum að sigla suður fyrir Cape.
Þótt við um borð fengjum aldrei að
vita um neinar fyrirætlanir, var
mikill undirbúningur og glæsilegar
móttökur allsstaðar þar sem við
komum í höfn. Þetta var vafasöm
ánægja, því að sú hætta var ætíð
fyrir hendi, að. óvinirnir kæmust að
því hvernig ferðum skipsins yrði
háttað. Sem betur fór var ganghraði
Pow svo mikill að ólíklegt þótti að
kafbátar kæmust að skipinu, og vor-
um við ekki „skútan hans Chur-
chill“ og þar að auki ósökkvandi. f
skipinu voru mörg hundruð vatns-
þétt skilrúm, sem kom okkur til þess
að trúa því, að það þyrfti margar
tylftir tundurskeyta til þess að