Úrval - 01.07.1970, Síða 114

112
1956 yfírgaf eíginkorian hann, en
hún hafði verið honum ótrú.
Þá átti hann við mikla andlega
erfiðleika að stríða, sem orsökuðust
af því, að eiginkonan hafði yfir-
gefið hann. Hann hirti því minna
um verkstæði sitt en áður, og rekst-
urinn fór að ganga illa. Svo fór, að
hann lagði rekstur þess niður árið
1957. Þá fluttist hann til New York.
Ætlaði hann sér að læra bókhald
og byrja á nýjan leik. Síðasta starf
hans hafði verið hjá timbursala ein-
um í Bronxhverfinu. Hann var
núna að leita sér að íbúð, vegna
þess að hann hafði neyðzt til þess
að flytja úr húsinu, sem hann hafði
búið í, því að það átti nú að rífa
það vegna nýrrar aðakstursleiðar
að George Washingtonbrúnni yfir
Hudsonfljótið. Hann átti að nota
nafn það, sem hann hafði hlotið við
fæðingu, Kaarlo R. Tuomi, svo að
hinn tilbúni æviferill hans rynni
saman við raunverulegan æviferil
og erfitt yrði að greina þar á milli.
„Þetta er prýðileg, áreiðanleg
„goðsögn", sagði Polykov. „Ég hef
samið þær í tylftatali, og engin
þeirra hefur brugðizt enn“. Polya-
kov útskýrði fyrir honum ýmsar
staðreyndir, sem hinn tilbúni ævi-
ferill hans hvíldi á. Og Tuomi fór
að gera sér grein fyrir því, að
sovézkir njósnarar í Bandaríkjun-
um hlytu að hafa eytt þúsundum
stunda í að safna ýmsum upplýs-
ingaatriðum, er virtust vita mein-
lausar í augum annarra.
Það var nefnilega um að ræða
raunverulega Helen Matson, sem
hafði haldið burt frá smábæ í
norðurhluta Michiganfylkis til þess
ÚRVAL
að giftast, eri svo hafði ekkert af
henni spurzt síðan. Amman var lát-
in, og búgarður hennar hafði verið
lagður undir aðra búgarða fyrir
löngu. Fjölbýlishúsið í Bronx-
hverfinu í New Yorkborg, sem hann
var sagður hafa búið í, hafði verið
brotið niður vegna vegafram-
kvæmda. Timbursölumiðstöðin í
Vancouver hafði skipt um eigend-
ur, og núverandi eigendum hennar
væri sjálfsagt alveg ókunnugt um,
hverjir höfðu unnið þar fyrir mörg-
um árum. Eigandi vélaverkstæðis-
ins í Milwaukee var látinn, og
hreyfing á starfsfólki í afgreiðslu-
deild General Electricverksmiðj-
unnar var svo ör, að það var gert
ráð fyrir því, að hver sem væri
hefði svo sem vel getað unnið þar,
án þess að nokkur myndi eftir hon-
um. Þar að auki var hinn tilbúni
æviferill „styrktur" með fjölda
nafna og persónueinkenna fjölda
manna, sem Tuomi átti að hafa
þekkt á þeim stöðum, sem hann
var sagður hafa búið og unnið á.
„Það er um að ræða þúsundir
smáatriða, nafna, dagsetninga, staða
og atburða, sem þú verður að leggja
á minnið“, sagði Polyakov við hann
í varnaðarskyni. „Þú verður að lifa
og hrærast í þessum tilbúna ævi-
ferli þínum nótt og nýtan dag héð-
an í frá. Við höfum tekið kvik-
myndir eða ljósmyndir af mörgum
þeim stöðum, sem þú ert sagður
hafa dvalið á. En þegar þú ert
kominn vestur, verðurðu samt að
heimsækja staði þessa og kynnast
þeim sjálfur. Þú ert í sífelldri
hættu, þangað til þú ert búinn að
því, í því tilfelli, að þú yrðir tek-