Úrval - 01.07.1970, Qupperneq 121

ÞANNIG ERU NJÓSNARAR RÚSSA ÞJÁLFAÐIR
119
ið. Og í fyrsta skipti í 26 daga svaf
hann eins og steinn.
Næsta dag litaðist hann um við
timbursölustöðina í Bronxhverfinu
og einnig á staðnum, þar sem fjöl-
býlishúsið hafði staðið. Báðir þess-
ir staðir voru þættir í hinum til-
búna æviferli hans, og hann varð
því að kynna sér þá. „Miðstöðin“ í
Moskvu vildi heldur, að orðsend-
ingar hans væru vélritaðar, og því
hafði hann einnig keypt sér ferða-
ritvél og byrjað að æfa sig á hana
í hótelherberginu sínu.
Hann varð að finna fjóra felu-
staði, svo að hann gæti komizt í
samband við Moskvu, en staðir
þessir höfðu verið valdir fyrir hann
í New Yorkborg. Fyrsti staðurinn
var í Queenshverfinu. Hann var
undir járnbrautarbrú. Annar var í
sama hverfi. Hann var við ljósa-
.staur við norðausturhorn St. Mich-
aels-kirkiugarðsins. Þriðji staður-
inn var í Bronxhverfinu. Hann var
undir brú fyrir neðanjarðarlestir.
Sá fiórði var í útborginni Yonkers
norðan við Bronxhverfið. Hann var
undir runna nálægt vegamótum
McL°anstrætis og Van Cortlandt-
strætis.
Tuomi tilkvnnti „Miðstöðinni",
að hann mundi skilja eftir orðsend-
i n au á felustaðnum í Bronx þ. 10.
tanúar. Honum tókst að koma skila-
hnðum þessum bannig til skila, að
honn sendi sovézku sendinefndinni
biá Sameinuðu þióðunum póstkort,
s»m á voru skrifaðar aðfinnslur og
skammir. í orðsendingunni, sem
skilin var eftir á felustaðnum,
skvrði hann frá ferðum sínum og
sngðist ætla að leggja af stað í
tveggja mánaða ferð þ. 26. janúar,
og væri ferðinni heitið til ýmissa
staða í Minnesota- og Wisconsin-
fylkjum, sem hann átti að hafa
dvalið á samkvæmt hinum tilbúna
æviferli. Hann sagðist auðvitað
hætta við þá ferð, ef þess væri ósk-
að, að hann gerði heldur eitthvað
annað.
Skömmu eftir klukkan níu að
kvöldi þess 17. janúar labbaði hann
rólegum skrefum undir brúna í
Bronxhverfinu. Hann kom auga á
segulmagnað málmhylki, sem ,,fest“
var þar við járnrim í girðingunni.
Hann greip hylkið og stakk því í
vasann með einni, fyrirhafnarlítilli
hreyfingu. Hann opnaði það ekki
fyrr en í hótelherbergi sínu. I því
var svohljóðandi miði: „Til ham-
ingju með að vera kominn á leiðar-
enda heill á húfi. Samþykkur ferða-
lagi þínu. Fjölskyldunni líður vel,
og sendir hún sínar beztu kveðjur.
Beztu óskir. Foringinn.“
Ferðin um Miðvesturfylkin var
ánægjuleg. Hann ferðaðist með
langferðabílum. Stundum sníkti
hann far á milli smábæja. Tuomi
fann vellíðunarkennd streyma um
sig í vaxandi mæli. Þetta var allt
eins og því hafði verið lýst fyrir
honum í Moskvu. Enginn virtist
hafa hinn minnsta áhuga á honunm,
og því síður, að nokkur sýndi hon-
um tortryggni. Hann hafði stöðugt
reynt að sannfæra sjálfan sig um,
að honum hlyti að ganga vel. Og
nú fór hann að trúa því.
Hann lauk „menntun" sinni í
Minnesotafylki og fékk sér herbergi
í marzbyrjun í smágistihúsi í borg-
inni Milwaukee í Wisconsinfylki,