Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 22
20
ÚRVAL
lakari einstaklingar lífi, þannig að
eftir verða aðeins beztu einstak-
lingar tegundarinnar því til trygg-
ingar, að hún lifi áfram.
Á Konungseyju var dýrleg rann-
sóknarstofa þessarar þróunarreglu.
Þar gat að líta þessa hörðu stað-
reynd Móður Náttúru í verki. Elgs-
dýrin hafa lifað þar mestalla þessa
öld, en úlfarnir komu þangað ekki
fyrr en 1949. Áður fjölgaði elgs-
dýrunum taumlaust í um áratug í
senn, þangað til þau urðu um 3000
talsins. Eftir að þau höfðu eyðilagt
næstum allan gróður, tóku þau að
hrynja niður úr sulti, þangað til
þau voru orðin hæfilega mörg. Og
svo hófst sama hringrásin að nýju.
En eftir að úlfarnir komu þangað,
varð ekki lengur um slíkar sveifl-
ur að ræða, heldur hélt elgsdýra-
hjörðin áfram að vera um 600 tals-
ins, þ. e. hæfilega stór fyrir lífsskil-
yrðin, sem eyjan hafði upp á að
bjóða, og lifa þar líka góðu lífi.
Þannig er úlfurinn, falleg, töfr-
andi skepna, hættulaus manninum,
en mjög gagnleg í ríki Móður Nátt-
úru. Hvers vegna hefur maðurinn
lýst yfir stríði gegn honum í enn
frekari mæli en gegn nokkurri ann-
arri skepnu? Við því fæst ekkert
svar. Það viðhorf mannsins er
sveipað dulúð. Nú er hætt að greiða
verðlaun fyrir hvern felldan úlf í
öllum fylkjunum nema Alaska. En
samt er fólk enn haldið þessari
hefðbundnu andúð. í Minnesota-
fylki reka veiðimenn áróður fyrir
því, að byrjað verði að greiða slík
verðlaun að nýju. Gefa þeir í skyn,
að úlfarnir felli of mikið af hjartar-
dýrum. (Það er einkennileg stað-
reynd, að í þeim fimm hreppum
Minnesotafylkis, þar sem mest er
um úlfa, veiðist miklu meira af
hjartardýrum en í þeim hreppum,
þar sem engir úlfar eru). Verði
þessum lögum breytt í Minnesota-
fylki, mun síðasta virki úlfsins í
fylkjunum sunnan kanadisku landa-
mæranna falla og honum verða út-
rýmt þar að fullu.
Því virðast framtíðarhorfur þess-
arar göfugu skepnu vera heldur
skuggalegar nú sem stendur. And-
stöðumenn úlfanna, blindaðir af
hatri til þeirra, skilja það ekki, að
úlfurinn á ekki annars úrkosta en
að lifa á þann hátt, sem hann lifir.
Eigi úlfurinn að halda velli, verð-
ur að þagga niður í þessu fólki.
Það verður að leggja fram meira
fjármagn en það getur lagt fram,
það verður að leggja fram fleiri
atkvæði en það getur lagt fram.
Og skynsamlegt viðhorf, raunsær
skilningur á starfsaðferðum Móður
Náttúru verður að sigra hið hleypi-
dómafulla viðhorf þessa fólks.
Úlfurinn er hvorki . keppinautur
mannsins né óvinur. Hann er hluti
af sköpunarverkinu, líkt og mað-
urinn, og maðurinn verður að deila
jörðinni með honum.
☆
Fáa hluti er eins erfitt að nota i hófi og iþægilegan stól.
D. O. Flynn.