Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 31

WILLY BRANDT DANSAR Á LÍNUNNI
29
svo orð: „Engin þjóð g'etur losnað
við sögu sína.“
Núna, eða með öðrum orðum 25
árum eftir stríðslok, er Willy
Brandt fyrsti vestur-þýzki stjórn-
málamaðurinn, sem hefur reynzt
reiðubúinn til þess að viðurkenna
að fullu afleiðingarnar af ósigri
Þýzkalands, þ. e. viðurkenna sið-
ferðilega ábyrgð Þýzkalands, við-
urkenna sem staðreynd, að Þýzka-
land hefur glatað landamærahéruð-
um, ekki aðeins um stundarsakir,
heldur til frambúðar, og viður-
kenna skiptingu landsins í tvö ríki
sem óhagganlega staðreynd. Þótt
enginn formlegur evrópskur friðar-
samningur hafi verið undirritaður,
hefur Brandt þannig birt mönnum
nýja mynd af Evrópu framtíðar-
innar, þá djörfustu sýn, sem mönn-
um hefur birzt, síðan járntjaldið
var látið síga, og jafnframt þá sýn,
sem veitir beztar vonir um ein-
hverja framtíðarlausn. Með hernað-
arlegt og efnahagslegt mikilvægi
Vestur-Þýzkalands að bakhjarli, en
það er ekki lítið, reynir hann nú
að stuðla að sameiningu Vestur-
Evrópu, sem mundi að vísu halda
áfram að vera í nánum tengslum
við Bandaríkin, en mundi einnig
hafa nægilegt sjálfstraust til að
bera til þess að mynda náin tengsli
við kommúnistaríkin. Með þessari
viðleitni sinni hvetur hann einnig
kommúnistaríkin til þess að auka
samskiptin við Vesturlönd og veita
þannig eigin þegnum sínum óbeint
meira frelsi en þeir hafa haft hing-
að til.
AUSTUR OG VESTUR
MÆTAST
Eftir að Brandt var kosinn fyrsti
sósíaldemókratiski kanslari Vestur-
Þýzkalands í október árið 1969, hóf
hann næstum samstundis að fram-
kvæma þær stjórnmálaáætlanir,
sem höfðu verið að þróast innra
með honum árum saman. Brandt er
ákaflega mislyndur maður. Hann er
tæp 6 fet á hæð og um 180 pund á
þyngd, sem sagt þéttur á velli.
Fyrst hélt hann á fund í Haag í
Hollandi, sem haldinn var á vegum
landa hins sameiginlega Evrópu-
markaðs ,en hann sátu æðstu menn
þeirra sex landa, sem til hans telj-
ast. Mál hins sameiginlega Evrópu-
markaðs voru að komast í sjálf-
heldu, og við blasti alger afturför.
Var það að miklu leyti því að
kenna, að Charles de Gaulle hafði
neitað að gefa leyfi til þess, að rík-
in sex bættu nýjum meðlimaríkj-
um við bandalagið. Því var orðið
vart við ótta um, að samtök þessi
mundu leysast upp, nema hafizt
væri handa að nýju um frekari
framkvæmdir á þessu sviði.
„Þýzka þingið og þjóðin vænta
þess af mér, að ég snúi heim aftur
með ákveðna samninga og áætlan-
ir um stækkun og útvíkkun Mark-
aðsbandalagsins,“ sagði Brandt við
Georges Pompidou forsætisráðherra
Frakka á opnum fundi. „Þeir, sem
óttast efnahagslegan styrk Vestur-
Þýzkalands,“ bætti hann kænlega
við, „ættu ekki að vera mótfallnir
slíkri útvíkkun.“
Pompidou tók því aðra stefnu en
fyrirrennari hans og samþykkti, að
hafnir skyldu samningar að nýju