Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 40

38
ÚRVAL
arlega við rök að styðjast. Með lif-
andi áhuga sínum, kurteisi, tillits-
semi og næmleika eru slíkir
„hlustendur" á vissan hátt mið-
punktur samkvæmisins, þar sem
hinn orðsnjalli eigingirnisseggur
getur aftur á móti oft gengið af
öllum samræðum dauðum og svæft
þær svefninum langa og valdið því,
að fólki hundleiðist í samkvæminu.
Auðvitað er ekki nóg að vera
góður hlustandi. Ef við hlustuðum
öll, mundum við lifa í eilífri, al-
mennri þögn. Og það er sannarlega
engin góðmennska í því fólgin að
hvetja leiðindapúka til að halda
uppteknum hætti með því að sýna
þeim of mikla þolinmæði. Tillits-
söm, en ákveðin vísbending getur
oft stöðvað verðandi leiðindapúka
á óheillabrautinni, þannig að hann
verði ekki svo slæmur eins og lík-
ur bentu til. Eg þekki eiginkonu
eina, sem hefur alveg sérstakt
merkjakerfi, sem hún notar, þegar
hún vill vara manninn sinn við því,
að hann hafi sagt þessa sögu áður
eða hafi þegar talað nógu lengi.
Sú tegund leiðindapúka er mjög
fjölmenn, sem hefur tileinkað sér
einhverja andlega og líkamlega
kæki eða málvenjur og orðatiitæki
og notar slíkt í tíma og ótíma. Vin-
ir hans verða að þola þessi gat-
slitnu orðatiltæki, laglausa blístrið
og hið síendurtekna „sko, þú skil-
ur“, eða „sko, þú veizt“. Nýlega tók
ég eftir því, að ég var farinn að
skjóta orðunum „ég meina“ inn í
aðra hverja setningu mína. E'g
ákvað að ráða bót á þessu, og hefur
mér nú næstum alveg tekizt að
uppræta þennan kæk.
Við getum hlegið að leiðindapúk-
um, en það er.ekkert gamanmál, að
hafa þannig áhrif á fólk, að maður
vekji leiðindi þess. Slíkt er alvar-
legur, smitandi andlegur sjúkdóm-
ur. Vissulega er þetta oft skýringin
á hjúskaparógæfu fólks. Karlar og
konur, sem lögðu fram allt sitt
bezta í tilhugalífinu til þess að
gera hvort annað hamingjusamt og
til að viðhalda áhuga tilvonandi
maka, draga oft úr slíkri viðleitni,
eftir að í hjónaband er gengið, og
jafnvel í svo ríkum mæli, að heim-
ilið verður leiðinlegur staður, sem
þau langar aðeins til þess að losna
burt af.
Er hægt að lækna leiðindapúka
af göllum hans? Já, ef við gerum
okkur grein fyrir þessum ágaila
okkar, áður en hann verður óiækn-
andi. Við getum fylgzt með okkur
sjálfum og verið á varðbergi gagn-
vart sjúkdómseinkennum. Og svo
getum við gert okkar ráðstafanir,
þegar við höfum komið auga á
hættuna. Bezta ráðið gegn þessu
er að reyna að halda áfram að vera
fullur af áhuga og lífi, vera virkur,
ekki aðeins hvað okkar eigin mál-
feni snertir heldur líka hvað snert-
ir málefni umheimsins og með-
bræðra okkar, og taka þátt í þeim.
Ég veit, að það er ekki auðvelt
að neita sér um að slaka algerlega
á eftir erfiðan vinnudag. Eg veit,
að það er ekki auðvelt að neita
sér um að slaka algerlega á starf-
semi hugans. En við erum aldrei
eins þreytt og við höldum, að við
séum. Og hvíld er breyting á starf-
semi fremur en algert aðgerðar-
leysi. Það er engin tilviljun, að sá