Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 91

KÚREKINN í FRUMSKÓGINUM
89
Höfundurinn reynir að klófesta risaskjaldböku.
hrúgald á jörðina hinum megin
girðingarinnar.
Ég leit aftui' fyrir mig. Hinum
megin við girðinguna gat að líta
risavaxinn kjaft, sem froðan iak út
um. Og í kjafti þessum voru þær
ógnvænlegustu tennur, sem ég hef
nokkurn tíma séð. Svo sneri hún
sér við og hélt í áttina að ferða-
töskunni minni. Hún beit utan um
handfangið og skellti henni á hlið
með því að sveifla til ofboðslega
digrum svíranum. Taskan opnaðist
við þetta, og innihald hennar dreifð-
ist út um allt.
Ég spratt á fætur og æddi að
hliðinu og rakst þá næstum á 200
punda, berfætta svertingjakonu,
sem kom vagandi með vatnsfötu í
hendinni. Hún skvetti úr fötunni
yfir gyltuna, sem var nú tekin til
að tæta í sundur nærfötin mín, og
byrjaði svo að lemja hana ofboðs-
lega með kústi. Gyltan lötraði þá
lúpulega í burt.
„Góðan daginn, herra,“ sagði
svarta konan og brosti vinsamlega
til mín, svo að andlitið ljómaði allt.
„Ég er Irene Fraser. Ég hreinsa til
hérna á búgarðinum.“
Ég þakkaði henni fyrir aðstoðina,
náði síðan í töskuna mína og spurði,
hvar ég ætti að láta dótið mitt.
„Ja, síðasti maðurinn, sem var