Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 98

96
ÚRVAL
lækkuðu flugið í sneiðingum og
bjuggu sig undir að setjast. Ég fór
á staðinn og rakst á herfang þeirra,
nýdauðan hest. Rétt fyrir ofan
augu hans höfðu verið höggvin tvö
göt og tvö önnur rétt fyrir aftan
eyrun. Það voru líka löng för eftir
klær á síðum hestsins, nálægt nár-
anum. Þetta voru sígild merki um
það, að hér hafði jagúarinn verið
að verki. Frændi hans, sem er
minni og kallast puma eða fjalla-
ljón, drepur á sama hátt og hlé-
barðinn, ljónið, cheetahan og tígris-
dýrið, þ. e. með því að bíta fórnar-
dýrið á háls og sleppa ekki takinu,
fyrr en það kafnar. En jagúarinn,
sem er ofboðslega sterkur, bítur
alltaf gat á hauskúpu fórnardýrs-
ins og veldur beinum skemmdum
á heilanum, sem dregur síðan dýr-
ið til dauða.
í rökum jarðveginum við hlið
hræsins gat að líta fjögur fótaför.
Það mótaði greinilega fyrir fari
eftir fjórar tær og sporöskjulagað-
an hæl. Ég fór af baki og fylgdi
fótaförum þessum eftir inn í skóg-
arþykknið, sem varð sífellt þétt-
ara. Ég var heltekinn ákefð byrj-
andans, sem einkennist af óvar-
kárni. Ég teymdi Smjörkúlu á eftir
mér. Hann snarstanzaði snögglega
og starði stjörfum augum fram hjá
mér. Hann hafði kippt svo fast í
tauminn, að ég snarstanzaði einnig.
Ég sá ekkert annað en grasið,
sem náði mér upp í mitti. En það
greip mig samt einhver ónota-
kennd. Það var eins og ég hefði
fengið fyrirboða um, að hætta
væri á næstu grösum. Ég tók að
ganga aftu’- á bak án þess að líta
til hliðar. Ég þreifaði varlega eftir
ístaðinu með vinstri fæti og sveifl-
aði mér síðan oftur hægt upp í
hnakkinn. Ég kom auga á jagúar-
inn, áður en ég hafði hagrætt mér
í hnakknum. Ég hafði séð marga
jagúara í dýragörðum, en ég varð
sem þrumulostinn, er ég leit glitr-
andi, villta dýrð þessa gyllta og
svarta dýrs. Munnur jagúarins var
svolítið opinn, og ég gat séð nokkra
þumlunga af bleikri tungunni og
hinum ógnvænlegu, gulu tönnum,
sem höfðu nýlega höggvið göt á
höfuðkúpu hests. Ég hafði búizt við,
að jagúarinn væri liðlega vaxinn
og þrunginn yndisþokka. En þetta
var samanrekin skepna með úfna
bringu og ofboðslega sver um bóg-
ana eða líkt og tveir bolabítar.
Vöðvarnir á herðakambinum virt-
ust litlu minni en á stóru nauti.
Hann sveiflaði hausnum fram og
aftur, og svartur rófubroddurinn
iðaði æðislega til. En samt gat ég
Jagúarinn Choo-Choo.