Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 110

108
ÚRVAL
þunga hennar. Hún gat klifrað upp
50 feta hátt kókoshnetutré hraðar
en sumir menn gátu hlaupið sömu
vegalengd á jafnsléttu.
í mesta hitanum um miðjan dag-
inn fannst henni ósköp gott að
liggja uppi við svalavegginn í svöl-
um aridvaranum, og Beano var þá
aldrei langt undan. Þarna lá hún
og hafði vakandi auga með öllu.
Hún fylgdist vel með nautgripun-
um, kindunum og hestunum, þar
sem þau voru á beit, og beið þess,
að eitthvert dýrið kæmi það ná-
lægt, að það borgaði sig að eltast
við það. Sæti ég við hliðina á henni,
nuddaði hún mjúkri síðunni við
fætur mér og malaði eins og of-
vaxinn heimilisköttur, þegar ég
klóraði henni bak við eyrað.
Henni fannst svalt svitabragðið á
berum handleggjum mínum mjög
gott, og hún sleikti þá með tungu,
sem var gróf eins og þjöl. Á nokkr-
um augnablikum varð húðin rauð
og aum, og ég varð að láta hana
hætta þessu. Tunga í fjallaljóni er
sár viðkomu, og það getur auðveld-
lega blætt undan henni! En að
hennar áliti var þetta bara leikur.
Þegar ég dró að mér handlegginn,
stökk hún upp í kjöltu mér og
vafði stórum, mjúkum loppunum
um háls mér. Og þá leyfði ég henni
að sleikja mig svolítið í framan,
jafnvel þótt tungan skildi eftir
rautt upphlaup á húðinni. Hún var
ótrúlega fagurt og ástúðlegt dýr.
EITURBRAS
I árslok var ég gerður að fram-
kvæmdastjóra og aðalbústjóra á
Dadanawa, og skömmu síðar fékk
ég flugvél til afnota við starf mitt.
Stöðuhækkunin var aðeins forms-
atriði. Það var aðeins um nýjan
titil að ræða. Jimmy Brown kærði
sig ekki um starfið og hélt áfram
að sjá um allar byggingar og við-
gerðir húsa og nautarétta. En flug-
vélin breytti lífsháttum mínum á
Dadanawa í ríkum mæli. Skyndi-
lega styttust allar vegalengdir
óskaplega. Fjögurra daga ferðir
urðu allt í einu að 10 mínútna
skyndiferðum. Nú var hægt að ná
til fjarlægra og afskekktra út-
stöðva og nautarétta búgarðsins
hvenær sem var, jafnvel þegar
flóðin voru sem mest, en áður hafði
ekki verið hægt að komast þangað
allan regntímann. Ef sjúkdómar
tóku að breiðast út meðal naut-
gripanna, urðum við brátt varir
við slíkt úr lofti. Hrægammarnir,
sem hnituðu í sífellu hringi yfir
deyjandi dýrum og dauðum hræj-
um, vísuðu okkur veginn. I eins
dags flugferð var hægt að fara í
eftirlitsferð um gervalla landareign
búgarðsins, sem náði yfir um 3000
fermílur. Og nú var farið að fljúga
með veika eða meidda Indíána til
Georgetown, þar sem þeir gátu
fengið læknishjálp og hjúkrun.
Flugvélin hafði aðeins einn
hreyfil. Hún var rauð og hvít á lit,
og ég skírði hana Zero-Two-Zulu
(Núll-Tvö-Zulu) eftir skrásetning-
arnúmeri hennar. Eftir tveggja
vikna flugkennslu á flugvellinum í
Georgetown flaug ég henni beint
til Dadanawa, sem er 275 mílna
löng leið. Brátt höfðum við lagt
um heila tylft flugbrauta á völd-
um stöðum víðs vegar um landar-