Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 115

KÚREKINN í FRUMSKÓGINUM
113
því á bakið, svo að það gæti ekki
grafið sig niður í jörðina. Og loks
tókst mér að yfirbuga það.
Uglan var send til Englands, og
ég náði í aðra uglu, sem hlaut
einnig nafnið Jezebel. Og hún naut
eins mikillar virðingar og jagúar-
arnir í dýragarðinum okkar. Þetta
var nornarugla (harpy eagle). Hún
er ein af stærstu ránfuglum heims-
ins. Uppáhalds fórnardýr hennar
eru apar og letidýr, sem hún rífur
af trjágreinum, um leið og hún
steypir sér niður yfir þau með 50
mílna hraða á klukkustund. Uglur
þessar drepa einnig ung hjartar-
dýr, og vitað er til, að þær hafi
ráðizt á Indíánabörn.
Þessi nýja Jezebel var 37 þum-
lungar á hæð. Hún vó tæp 20 pund,
og vængjahaf hennar var 6 fet.
Lappirnar á henni voru eins þykk-
ar og úlnliðir barns og klærnar 6
þumlungar á lengd. Afturklóin var
sterkust. Hún beygðist inn á við og
myndaði hvassan og hárbeittan
spora. Hún var með dökkgráa
vængi og snjóhvíta bringu, en það
var ógnvænlegur illskusvipur á
andliti hennar. Augnaráðið var
kuldalegt og virtist vega og meta
alla hluti. Það var sem það dáleiddi
mann næstum. Gagnsæ blikhimna
dróst til hliðar yfir augun, er hún
deplaði augunum. Var þetta mikill
kostur fyrir fuglinn, því að þannig
gat hann séð fullkomlega vel, jafn-
vel meðan hann deplaði augunum.
Jezebel var að vísu fullvaxin,
þegar hún náðist, en ég var samt
ákveðinn í að temja hana. Ég festi
leðurhlífar á fætur henni og batt
hana við setprik. í fimm daga sam-
fleytt neitaði hún að líta við kjöt-
inu, sem ég færði henni á prik-
enda. Síðan yfirbugaði hungrið
hana. Þá stytti ég spýtuna dag frá
degi, þangað til hún tók kjötbita úr
lófa mér, að vísu tortryggnislega en
samt blíðlega.
Næst dró ég þykkan logsuðu-
hanzka á hægri hönd mér. Og ég
hafði búið mér til annan hanzka
með áfastri ermi, sem ég bar undir
logsuðuhanzkanum. Sá hanzki var
gerður úr fjórum lögum af sútaðri
dádýrshúð. Ég lét kjötbitann í lófa
logsuðuhanzkans og staðnæmdist
um 12 þumlungum fyrir framan
Jezebel. Hún hallaði sér fram á
við og teygði sig eftir bitanum og
greip hann úr lófa mér. Næst stóð
ég 2 fet frá setprikinu. Hún reyndi
að teygja sig eftir bitanum, en
henni tókst það ekki. Þennan dag
fékk hún engan mat.
Fjórir dagar liðu, þangað til hún
hafði sig í að fljúga yfir á hendi
mér. Hún skalf svolítið, þegar hún
settist á hönd mér. Svo leit hún á
mig og blístraði skrækri röddu,
beygði sig svo niður og flýtti sér að
gleypa kjötið. Þegar hún var búin
að því, sneri ég mér við, svo að hún
sneri nú að setprikinu. Svo lyfti ég
hendinni snöggt. Hún skildi, hvað
ég vildi, breiddi út vængina og
flaug yfir á prikið.
Að sex mánuðum liðnum flaug
Jezebel orðið 200 metra leið frá
setprikinu að hendi mér og aftur
tilbaka. Hún flaug með hægu en
voldugu vængjataki, teygði haus-
inn fram á við og sveigði klærnar
inn undir stélið. Þegar hún átti
eftir 15 feta flug, breiddi hún úr