Úrval - 01.05.1971, Blaðsíða 41

ERTU LEIÐINDAPÚKI?
39
maður, sem leggur sig mest fram,
jafnvel í tilbreytingarlausu starfi,
er einnig sá maður, sem á mesta
orku afgangs til þess að eyða af á
eigin heimili, er hann kemur heim
frá vinnu. Honum leiðist aldrei
sjálfum, og því verður hann aldrei
öðrum til leiðinda.
f stuttu máli sagt er það eðlileg
afleiðing, að sá, sem er fullur áhuga,
er einnig áhugavekjandi. Ef þú ert
sjálfur virkur og þrunginn lífi,
vekurðu einnig þessa kennd hjá
öðrum, þannig að þeir verða þér
þakklátir. Minnizt bænar gamla
Skotans: ,,Ó, góði guð, haltu mér
lifandi, meðan ég er enn á lífi.“
Lifðu hvern dag eins og hann væri
þinn síðasti og gleymdu því, hversu
dásamlegur dagurinn í gær var.
Beittu allri þinni orku, notaðu alla
þína hæfileika. Kannske býrðu yf-
ir svo miklu meiru en þú gerir þér
grein fyrir, að þú verður undrandi
yfir því.
Það eru minni líkur á því, að
maður, sem býr sjálfur til hluti í
sinni eigin vinnustofu, finni til
leiðinda en maður, sem eyðir
kvöldum sínum geispandi yfir
myndasögunum í dag- og vikublöð-
unum. Maður, sem kennir börnun-
um sína ýmsa leiki úti í garði, jafn-
vel úti á götu, er hamingiusamari
og heilbrigðari en maðurinn, sem
situr hreyfingarlaus fyrir framan
sjónvarpstækið og horfir á aðra
menn að leik. Maður, sem fer með
börnin sín í gönguferðir út úr
bænum og kennir þeim og siálfum
sér um leið ýmislegt það, sem
snertir sveitalífið og fortíðina, finn-
ur miklu síður til leiðinda en mað-
urinn, sem æðir áfram með fjöl-
skyldunni eftir þjóðvegunum í
endalausri halarófu annarra þeirra
ökuþóra, sem eru að flýja borgina.
Oft eru leiðindi aðeins orsök of
þægilegs lífs. Nú förum við oft á
mis við þá erfiðleika, sem héldu
feðrum okkar sívökulum í leit að
nýjum tækifærum, þannig að þeir
urðu sífellt að neyta allrar sinnar
orku og nota alla sína hæfileika.
Og mörg okkar hafa fengið þá
flugu í höfuðið, að vinnan, sjálft
salt lífsins, sé byrði, sem eigi að
varpa frá sér við fyrstu hentug-
leika, þannig að við getum öðlazt
frítíma, sem gerir okkur aftur á
móti kleift að sjá, hversu illa við
erum undir það búin að nota hann
raunverulega.
Það, sem við gerum, það, sem
við erum, það, sem við gerum úr
eigin hæfileikum og möguleikum,
allt þetta ákvarðar ekki aðeins
raunverulegt verðmæti lífs okkar
heldur einnig þeirra, sem eru
tengdir okkur nánum böndum eða
við höfum mikil samskipti við. Ef
maður þroskar eigin hæfileika, þá
smitar þetta út frá sér. Sú stað-
reynd, að hann er fær um að not-
færa sér hina mörgu vaxtarmögu-
leika, sem eru innan seilingar allra,
og notið þeirra, hefur þau áhrif á
fjölskyldu hans og þá, sem sam-
skipti hafa við hann, að þá langar
til að gera slíkt hið sama. Honum
getur sjálfum fundizt, að hann sé
aðeins lítið tannhjól í vélinni, en
hann er einnig fyrirmyndar verk-
maður og skapari á sviði hinnar
mestu listar allrar listar . . . sjálfr-
ar lífslistarinnar .