Morgunblaðið - 05.05.1999, Side 64

64 MIÐVIKUDAGUR 5. MAÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
# MorgunblaðiðA^aldimar Kristinsson
HRIMNIR frá Hrafnagili hefur ávallt staðið fyrir sínu hvar sem hann hefur komið fram
og var reiðhallarsýningin nú þar engin undantekning, knapi er Björn Sveinsson.

'BSSBBÉgsj 1 Tæknival
/«/ uii Mkhm
1'SumUilUÆLHiNNAK " '" " ,a :
m - vsé
MorgunblaðiðA^aldimar Kristinsson
EINA atriði sýningarinnar sem ekki var hefðbundið var sýning Julio þar sem hann lék
ýmsar kúnstir með hest sinn Gauja litla og hundinn.
vigsia á Mikið hestaval á ein-
Ingolfs- i o • í • / •
hvoli hærri og langn syningn
FORMLEG vígsluhátíð verður
haldin á hestamiðstöðinni að
Ingólfshvoli þar sem meðal ann-
ars er rekinn Hestaskólinn. Er
verið að taka í notkun veglega
veitingaaðstöðu sambyggða
reiðhöllinni en ætlunin er að
reka þar veitingasölu auk þess
sem þar verður mötuneyti fyrir
skólann. Áhorfendapallar reið-
> hallarinnar taka um 1.000
manns í sæti.
I tilefni dagsins verður boðið
upp á hátíðardagskrá þar sem
etja munu kappi sérvaldir úr-
vals töltarar en auk þess verður
keppt í skeiði í gegnum reið-
höllina, sem er 80 metrar, þar
sem tekinn verður tími með raf-
rænum búnaði. Tímatakan fer í
gang þegar hesturinn kemur
inn í höllina og klukkan stöðvuð
þegar hann fer út. Farnir verða
þrír sprettir og verðlaunin eru
ekki af verri endanum í báðum
greinum, auk bikara fær hvor
^ sigurvegari 100 þúsund krónur.
Sigurður Sæmundsson verður
þulur. Að keppni lokinni verður
haldinn stórdansleikur þar sem
Stjórnin leikur fyrir dansi.
HESTAR
R e I ð h ö 11 i n f V f ð i d a I
NORÐLENSKIR 0G
SUNNLENSKIR HESTADAGAR
NORÐLENSKIR og sunnlenskir
hestamenn tóku höndum saman og
héldu veglega sýningu í Reiðhöllinni
í Víðidal um helgina. Eins og venja
hefur skapast um voru sýningarnar
þrjár, sú fyrsta á föstudagskvöld,
ein sýning á laugardagskvöldið og
síðasta sýningin á sunnudag.
Eins og þróunin virðist vera í
þessum sýningum voru það góðir
hestar sem báru þær uppi. Og víst
er að þarna komu fram margir góð-
ir en hinsvegar var ekki mikið lagt í
atriðin annað en að sýna góða hesta
vel. Eina atriðið sem ekki byggðist
á sýningu góðra hrossa var þegar
Julio frá Urugvæ sýndi listir sínar
með því meðal annars að leggja hest
sinn Gauja litla á hliðina og endaði á
því að snara indíána af hesti sínum.
Ágætt atriði sem braut upp mjög
einhæfa sýningu.
Hinn eilífi gæðingur
Eitt athyglisverðasta atriði sýn-
ingarinnar var frábært „come back“
gamalla gæðinga sem gerðu garð-
inn frægan hér áður fyrr. Par stóð
upp úr glæsihesturinn Hrímnir frá
Hrafnagili 24 vetra gamall sem eig-
andi hans Björn Sveinsson sýndi.
Er það hreint með ólíkindum
hversu vel hann heldur sér, glæsi-
leikinn og fegurðin enn sú sama,
fótaburðurinn og krafturinn enn til
staðar. Hrímnir hefur staðist vel
tímans tönn og allan samanburð við
aðra yngri hesta. Sennilegt má telja
að þama hafi þessi stórbrotni gæð-
ingur komið í síðasta sinn fyrir al-
menningssjónir í fullri reisn.
Fram komu hross frá sjö ræktun-
arbúum og má segja að þar hafi í
öllum tilvikum getið að líta góð
hross og greinilegt að víða eru
ræktuð góð hross á Islandi í dag.
Búin sem hér um ræðir eru Alfhól-
ar, Egilsstaðakot, Keldudalur, Mið-
hjáleiga, Möðmvellir, Norður-
Hvammur og Syðra-Skörðugil. Þá
voru afkvæmi tveggja stóðhesta
sýnd, þeirra Pilts frá Sperðli og
Safírs frá Viðvík, og Dúkka frá Voð-
múlastöðum var sýnd með afkvæm-
um en í þeim hópi er töltarinn frægi
Víkingur frá Voðmúlastöðum. Allt
voru þetta frambærilegir hópar og
sér í lagi afkvæmi Safírs.
Urmull ungra knapa
Leynigestir sýninganna voru
stóðhesturinn Markús frá Lang-
holtsparti og Sigui-björn Bárðarson
en þeir komu fram í lok hverrar
sýningar. Markús hefur hægt og
sígandi verið að bæta sig og nálgast
toppinn og setti þulur fram þá
spurningu hvort hér væri kominn
fýrsti föðurbetrungur Orra frá
Þúfu. Var Markús feiknagóður nú
og verður spennandi að sjá til hans
síðar á árinu hvort sem hann kemur
fram í gæðingakeppni eða kynbóta-
sýningu. Þá var gæðingshryssan
Blæja frá Hólum sýnd ein og sér við
eltiljós eins og Sigurbjörn og Mark-
ús. Af einhverjum ástæðum skiluðu
gæði hrossanna sér ekki nægjan-
lega í eltiljósinu, á það sérstaklega
við um Blæju. Var alltaf hluti
hryssunnar í skugga og svo þegar
hrossunum var riðið meðfram hvit-
um bakgrunni gegnt áhorfenda-
stúkunni var erfítt að greina fóta-
burðinn þar vegna skuggans sem
féll á bakgrunninn. Sömuleiðis var
Hilmir frá Sauðárkróki sýndur einn
og sér, nú með nýjum knapa, Sig-
urði Sigurðarsyni, sem hefur tekist
að losa vel um töltið í klárnum.
Hinsvegar fór lítið fyrir hægu tölti
að þessu sinni en það átti við um
flest hrossin sem fram komu. Hægt
tölt sást vart riðið á laugardagssýn-
ingunni. Bjöm Jónsson sýndi
Glampa frá Vatnsleysu og hans
mikla fótaburð undir dynjandi
írskiú tónlist. Mörgum þótti hátt
stillt tónlistin óbærileg á köflum og
er það spurning hvort gæði sýning-
arinnar aukist eitthvað við ærandi
tónlist eða hvort hrossin verði eitt-
hvað betri undir slíkum kringum-
stæðum. Ofan í kaupið reyndi þul-
urinn Júlíus Brjánsson að magna
stemmninguna með sífelldum
öskrum og gargi þannig að hann var
orðinn hálf raddlaus undir lokin.
Unglingar komu fram í tveimur
atriðum, annarsvegar stúlkur frá
Norðurlandi og svo frá Suðurlandi.
Krakkarnir voru vel ríðandi, sér-
staklega Sunnlendingamir og
samæfíngin hjá þeim þokkalega
góð. Þá var sýndur mikill fjöldi A-
og B-flokksgæðinga og kynbóta-
hrossa og er ánægjulegt að sjá
hversu mikið er nú til af góðum
hrossum en það er ekki síður
ánægjulegt hversu mikið er til orðið
af ungum og efnilegum knöpum.
Vísast hefur aldrei annar eins fjöldi
ungra lítt þekktra knapa komið
fram á reiðhallarsýningum sem nú.
Langdregin sýning
Enn einu sinni falla aðstandendur
reiðhallasýninga í þá gryfju að vera
með allt of langa sýningu. Laugar-
dagssýningin hófst klukkan níu en
lauk ekki íyrr en klukkan að verða
hálf eitt. Þarna kom fram ótrúlegur
fjöldi góðra hrossa sem nánast öll
verðskulda að fá sess á svona sýn-
ingu. Ætla má að hæfilegur sýning-
artími sé tveir og hálfur tími og al-
gjört hámark þrír tímar. Enginn
skaði hefði orðið þótt eitthvað hefði
verið fækkað atriðum því nánast öll
atriðin vom hvert öðm líkt að upp-
byggingu. Hér áður fyrr voru reið-
hallarsýningar mun fjölbreyttari,
meira lagt í búninga og atriðin
sömuleiðis. Nú er það hesturinn og
gæði hans sem bera uppi hita og
þunga sýninganna. Svo virðist sem
menn séu ekki lengur tilbúnir að
leggja eins mikla vinnu í sýningarn-
ar enda er þetta allt unnið í sjálf-
boðavinnu. Það var reyndar með
ólíkindum hvað þátttakendur lögðu
á sig á íyrstu reiðhallarsýningunum
til að sem best tækist til.
Reiðhöllin senn fullbúinn
Reiðhöllin í Víðidal er sem óðast
að verða fullbúinn, sæti komin á
áhorfendapallana svo fólk þarf ekki
að sitja á steininum, búið að flísa-
leggja fordyrið svo eitthvað sé
nefnt. Seldir voru miðar í sæti og á
palla við annan enda vallarins. Þeir
miðar voru á lægra verði en svo bar
við að fólk sem hafði keypt sér miða
í sæti varð að gera sér pallana að
góðu þar sem einhverjir pallagestir
höfðu sest einhvers staðar í sæti.
Þar sem sætin vora ekki númeruð
var útilokað að finna hverjir væru í
leyfisleysi í sætum og því má ætla
að ekki sé stætt á öðm en að hafa
sætin númemð í framtíðinni.
En þrátt íyrir aðfinnslur var sýn-
ingin nú sem oftar stórgóð skemmt-
un fyrir þá sem unna fógmm hross-
um. Það er reyndar með ólíkindum
hvað fólk getur unað sér lengi við að
horfa á hross því leiða má að því lík-
ur, að flestir þeirra sem vom í Reið-
höllinni á laugardagskvöldið hafi
verið á sýningunni í stóðhestastöð-
inni fyrr um daginn.
Valdimar Kristinsson