Skírnir - 01.01.1873, Side 69

FKAKKLAND.
69
Eptir a8 þessi bylur var um garÖ geuginn, fór þingið a?
fást við stórnarbæturnar og skipaSi 30 menn í nefnd til aS semja
frumvörp þess efnis. Vi8 nefndarkosninguna urSu einvaldsmenn hlut-
skarpari, og var ekki þriSjungur hennar úr flokki þjóSvaldsmanna.
Svo tókst þeim og a3 steypa einum af ráSunautum Thiers (Victor
Lefranc, innanríkisráSgjafa), og hefndu svo ósigurs síns. þótti
Thiers þá ráSlegra a8 vægja nokkuS til viS þá, og fjekk embætti
Lefrancs manni, er hann vissi a8 þeim fjell vel í ge8, og Gou-
lard heitir. Hann hafSi áSur á hendi fjárstjórn ríkisins. Hann
gjörSi einvaldsraönnum til hugnunar, aS banna aS rita stjórninni
bænarskrár um nýjar þingkosningar, hepti nokkur svæsnustu blöS
þjóSvaldsmanna og tók embætti af borgastjórum þeim, er höfSu
þótt hneigjast um of aS Gambetta og hans kumpánum. Útaf
bænaskránum varS síSan hörS rimma á einum fundi þingsins, og
gengu þar fram á völlinn mestu garparnir úr liSi hvorratveggju,
einvaldsmanna og þjóSvaldssinna (Gambetta, Louis Blanc, Au-
diffret-Pasquier, Raoul Duval og fl.). Mest þótti þar kveSa aS
ræSu Dufaures dómsmálastjóra, og stöSvaSist atgangurinn viS hana,
svo rifrildiS um bænaskrárnar fjell niSur. Bar eptir þaS lítiS á
aSgjörSum þingsins, en mest á stjórnarbótarnefndinui. Málin, sem
hún átti aS fjalla um, voru um myndun nýrrar málstofu (efri
málstofu), um kosningarrjett, og um takmörk á milli valda ríkis
forseta, þingsins og ráSuneytis hans. Hinni nýja málstofu er ætlaS
aS halda í seglin, ef einhver gapinn kynni aS vilja vinda þau
heldur hátt, og líkar nefndinni vel sú varúSarregla. Rjett til aS
kjósa fulltrúa á löggjafarþing Frakka á hver frakkneskur maSur,
frá því hann hefur einn um tvítugt, og eru aSrir skildagar fyrir
kosningarrjetti ámóta rífir. þetta þykir Thiers um of, segir sem
satt er, aS slíkt geti orSiS háskalegt vopn í höndum þeim, sem
því kunni aS beita, og sje skemmst á aS minnast dæmi Napóleons
þriSja. Yill hann láta biuda kosningarrjett viS 25 ára aldur og
þriggja ára dvöl í kjördæminu. YrSi ineS því móti ungum glönn-
um og flækingum, sem hvergi'eira stundu lengur í senn, varnaS
kosningarrjettar, og væri þaS sjálfsagt þörf rjettarbót. þá fer og
Thiers enn fram á, aS hver kjósandi skuli eiga kost á aS greiSa