Skírnir - 01.01.1873, Síða 75

FRAKKLAND.
75
landsins. J>á er stríSiS byrjaSi og ii8inu var stefnt saman, vant-
aSi fjórar stórskotadeildir af fimm, er þaSan áttu a8 koma. Af
fallbyssum áttu Frakkar aS eiga 10,000 eptir J>ví sem stóS í reikn-
ingunum, en ekki voru þær nema rúmar 2,000 er til átti a8 taka
og ófriSurinn hófst. Af handbyssum vantaöi 1,400,000- Jetta er
sýnishorn af viSbúnaSinum. En um hitt, aS keisarastjórnin hafi
Jjösnazt svo út i ófriSinn, aS hún átti sjer hvergi neins liBsinnis
von, fer tvennum sögum nú orSiS. Eptir Sadowa-stríSiS töldu
flestir sjálfsagt, aS Austurríkismenn mundu sízt sitja sig úr færi
aS reka harma sinna á Prússum, og var Frökkum vorkunn, J>ótt
Jeim Jætti vís liSveizla þeirra, ef þeir rjeSist til vígs gegn jpuss-
anum, er þá hafSi leikiS svo herfilega. En samt sem áSur var
ósvinna hin mesta aS ráSa til atgöngu áSur liSveizlan væri fast-
mælum bundin, og hefur JaS J>ótt einna vítaverSust yfirsjón keis-
arans í Jessu máli. En um J>etta þykir nú sanni næst aS hann
sje hafSur fyrir rangri sök. Eptir stýrteinum þeim, sem fram eru
komin eigi alls fyrir löngu um þetta atriBi, hefur stjórnin í París
haft afdráttarlaust heitorS frá Beust, utanríkisráSherra Austurríkis-
rnanna, um fulltingi þeirra. Reyndar var ekki komiS svo langt,
er ófriSurinn hófst, aS ritaSur væri löglegur samningur jiess efnis;
l>á hefSi stjórninni í Vín eigi veriS auSiS aS ganga á bak orSa sinna.
LoforSiB stóB í brjefi til Metternichs, erindreka Austurríkismanna
í París. Nú jþykir aB vísu óhæfa mesta aS auglýsa slík brjef, er
stjórnmönnum fara á milli og ekki eru ætluB almenningi, en er
sífellt rigndi úr öilum áttum nöprustu hrakyrSum yfir keisara-
stjórnina fyrir Jetta og annaB athæfi hennar, stóBst Gramont (ut-
anríkisráSherra Napóleons keisara), ekki mátiB og sagBi frá brjef-
unum, og bauBst jafnvel til aS sýna j>au sjálf, ef orB sín væru
rengd. í einu brjefinu stóSu meBal annars þessi orB; (lJeg biS
yBur aS ítreka fyrir Hans Hátign keisaranum og ráSaneyti hans.
aB vjer lítum svo á málstaS Frakklands sem vjer og Frakkar
eigum eitt mál aS verja, og aS vjer munum stySja svo sem
oss er frekast unnt aS J>ví, aS þeim verBi sigurs auSiS.” Brjef
J>etta var nú aS vísu eigi ritaB fyr en J>rem dögum eptir ófriSar-
boBskapinn; „en”, segir Gramont, l(j>aS er ekki annaB enítrek-