Skírnir - 01.01.1873, Qupperneq 135

DANMÖRK.
135
komin á enda, og síSan um línufar ni8ur á viS og fram aptur
móts vi8 fremri enda fyrri linunnar. Á þessa lei3 má prenta
(eSa rita) viðstöSulaust áfram, og flýtirinn mest kominn undir
fingrafimi þess, er á vjelina leikur (þrýstir á tindana). Er svo
sagt, a8 ekki þurfi mikla leikni til ab rita með ritkúlunni jafn-
fljótt og talaö er, og má þar af marka, hve mikiS er vari8 í
nýsmíb þessa, enda er þegar teki8 til a8 nota hana í sta8 hra8-
ritara, og algengt orbi8 ab hafa hana til ab flýta fyrir hrab-
frjettaskeytum. f>ab má líka prenta meb henni mörg exemplör í
einu, og þarf ekki annab en ab hafa mörg blöbin í stokknum, hvert
ofan á öbru, en sortupappír alltaf á milli; en ekki má hafa
lögin mjög mörg, ef glöggt á a8 verba letrib á öllum blöbunum. —
Gripasýningar eru einskonar kappleikur þjóba á milli, og eins
meb einstökum mönnum, sýnendunum, hvorum vib annan; hljóta
þeir sigurmerki, sem fræknastir verba ab leiknum. Um þab er
vandi ab dæma, og fer jafnan svo, sem vib er ab búast, ab fleiri
þykjast maklegir sigurlaunanna en þeir, er þau eru dæmd. Urbu
býsna mikil brögb ab slíkri óánægju á þessari sýningu. — Eigi
ab bera saman bræbraþjóbirnar þrjár, þykja Danir einna hagastir
á trje, einkum húsgögn; þeir áttu og á sýningunni gripi úr postu-
líni, prýbilega gerba. Aptur ber járnsmíbi Svía mjög af þess-
konar smíbi í Danmörku eba Eoregi; þeir kunna og manna bezt
ab fara meb dýrafeldi og skinnavöru alla, enda er landib aubugt
af slíkum varningi. Norbmenn eiga veibarfæri bezt á Norbur-
löndum; fiskibátar eru hvergi jafnvel gerbir sem í Noregi. þá
kunna þeir og ab fara meb timbur; voru sýnishorn þeirra af
timburskálum gerb af miklum hagleik og prýbi. — Gripirnir frá
íslandi voru ekki margir (13), enda fengu þeir lítinn orbstír, og
enginn meira en lægstu einkunn ((Iheibarlegan orbróm”). Bezt
leizt öllum á kvennbúninginn, einkum beltib og höfubdjásnib
(koffib). — Meb því svo gott var færi til fundahalds, er svo
margir voru saman komnir á sýninguna úr öllum áttum, var næsta
mikib um fundi i Kaupmannahöfn þetta sumar, og var þar rætt
um ugagn og naubsynjar” allra Norburlanda saman; höfum
vjer drepib á þab mebal almennra tíbinda. þótti Skandinöfum
þá vel vibra; en vandsjeb er, hvort nýtingin verbur eptir því.