Eimreiðin - 01.07.1918, Qupperneq 3

Eimreíðín]
HELGIMYNÖlN
Í3i
En því ekki að flytja allan hópinn i hlað
frá helspám, sem gjalla við eyra?
Nei. — Holdsveiki að eins af hálfum sér kvað
hann Hallgrímur. — Freistaði ei meira.--------
En er þetta myndin? Já. Ei er hér neitt,
sem útsýni hennar fær grandað,
fyrst Vestrið og Heljardalsheiði, sem eitt
i hug mér og fjarsýn er blandað.
J?að birtist sem hilhng því baksviði á,
er bláhvolf í mistrinu vefur: —
Sem undrin í skýjunum Angeló hjá,
er áhrif þvi nærlæga gefur.
par sé eg hinn gleymda og gráhærða son,
með glöpin og reynsluna og árin,
í förinni austur mót framtíðarvon,
að finna aftur gæfuna og — tárin.-------
Eg lít yfir sveitina Sjónhóh frá
og sé hvernig htirnir skiftast.
Frá módökkum lynghálsum — melunum grá
þeir mjallhvitu tindarnir lyftast.
Og örnefnin vefjast þeim æfintýrs blæ,
sem útsýnið dýpkar og hækkar,
frá afdalabotnum og yst fram á sæ,
og umhverfið tengir og stækkar.
Og trú mín á landið af ljósinu full,
hér htur með vissunnar sjónum
þann heimsveldis kraft og það hamingjuguh,
sem hvarvetna hggur und skónum.------------