Eimreiðin - 01.07.1918, Side 30

Í58
SYNIR ODÍ)S BlSKUPS
tÉimreiOih
þeir aS gera? Þeir voru meS verkfæri, — haka, jámkalla og
spennijárn. Þeir voru þó aldrei--------------? í sama bili var
sýnin horfin.
VI.
„Vitleysa! — Höfuöórar!“ mælti biskupinn fyrir munni sér
í því hann stóð á fætur og reyndi að hrista þetta alt saman
af sér.
En hvaS var þetta? — Þai5 var eins og honum heyrðist alt
af eitthvaiS. Hann stóS kyr og hlustaði. Þaö var líkast þungum
höggum langt burtu — líkast þvi, að einhverstaSar væri veriö
a8 berja og meitla grjót. Eintómar ofheyrnir. — AuövitaS
einhver hávaSi innan úr bænum, þar sem fólk var enn þá
á ferli.
í sömu svipan varS honum litiS til gluggans, sem sneri heim
aS staönum og nú sá hann sýn svo skelfilega, aS honum fanst
blóSiS frjósa í æðum sínum. Allur staðurinn stóö í björtu
báli. Hann sá hvernig húsin loguSu — fyrst timburþilin, þar
sem þau voru, síSan þekjumar, frosnar torfþekjurnar, sem
þiSnuðu og þornuðu í eldinum, en urSu síSan aS glóandi eim-
yrju. Logamir brutust út um gluggana, út um þekjurnar til
og frá, blöktu út í loftið eins og óttalegar drekatungur og
sleiktu alt umhverfis sig. Mæniásamir kiknuðu niður í miðj-
unni, sigu meira og meira, þar til þekjumar riSu ofan í tóft-
irnar. Bólginn reykur sveif yfir þessu öllu og neistahríSin
dundi á kirkjunni. — Hann stóð sem bundinn og starSi á alt
þetta fáein augnablik. Svo gekk hann út að glugganum til
þess að vita hvað þetta væri. Og hann gat varla stilt sig um
að brosa. ÞaS var ljós í einum glugga á bryta-stofunni, sem
sneri einmitt hliðinni að kirkjunni. Skinið af því lagfti á hél-
una á kórglugganum. Úr því varð öll þessi ægilega sýn.
Honum létti um hjartað er hann sá hvað þetta var; enda
gat ekki alt verið með kyrð og spekt úti við, ef staðurinn
væri að brenna. Hann kannaSist við aðferðir þeirra, sem stara
fast og stöðugt í tæra bergkristalla, þar til einhver spádóms-
andi kemur yfir þá, og þeir sjá sýnir, sjá jafnvel fyrir óorðna
hluti. Ef til vill haföi hélan líka eiginleika.
Hann reyndi að standa aftur í sömu sporunum og vita hvað
hann sæi. Ljósið var á sama stað, hélan á glugganum var