Eimreiðin - 01.07.1918, Qupperneq 80

208
FERB f ÞóRISDAL
[EimrciÖin
Langjökuls). Mun eg síðar víkja að þessu þvi að dalurinn
kom okkur nokkuð á annan veg fyrir sjónir.
Árið 1895 reyndu pjóðverjar tveir árangurslaust að
komast í dalinn.
1909 komst austurrískur yfirkennari, Wunder að nafni,
i dalinn að sunnanverðu. Ritaði hann siðan allnákvæma
lýsingu á honum. Hann fann vatn alllangt við jökulinn,
sem engi hafði áður tekið eftir. Kallar hann það Nýjavatn.
Hann mældi hæð dalsins yfir sjávarmál. Reyndist hæðin
500 metrar. Segir hann dahnn 10 km. langan og liggja
N.V. til S.A.
peim fáu mönnum, er í dalinn hafa komist, segist
nokkuð sinn veg hverjum af staðháttum.
Sunnudaginn 4. ágúst í sumar lögðu fimm menn af
stað frá pingvöllum gangandi inn í óbygðir. peir voru
Helgi Jónasson, Einar Viðar, Haraldur Jóhannessen,
Tryggvi Magnússon og eg. Hesta tvo höfðum við undir
farangur og í fylgd með okkur var Halldór Jónasson,
bóndi i Hrauntúni, sem átti að vera okkur til aðstoðar
við gæslu hesta og farangurs. Hann var og manna kunn-
ugastur óbygðunum fyrir innan Skjaldbreið. Um miðjan
dag fórum við frá Hrauntúni og stefndum sunnanvert á
Skjaldbreið. Við áðum á Skjaldbreiðarrótum við vikur-
hæð eina er alment er nefnd Kerling. paðan hcldum við
í áttina til Hlöðufells og ætluðum að ná að Hlöðuvöllum
um kvöldið og tjalda þar. En þegar við áttum eftir svo
sem hálfrar stundar ferð fundum við sléttan blett
og grösugan og rann vatn skamt frá. pótti okkur ekki
ráðlegt að halda alla leið að Hlöðuvöllum, þótt þar væru
hagar góðir, því mjög vafasamt var hvort þar væri nokk-
urt vatn fáanlegt. En á þessum slóðum er hvergi vatn að
fá nema úr rensli undan snjófönnum. Við tjölduðum því
þarna og bjuggum um okkur fyrir nóttina. Næsta dag
vöknuðum við samtímis hinni árbornu rósfingruðu morg-
ungyðju og litum til veðurs.