Eimreiðin - 01.07.1918, Side 96

224
KONUNGURINN UNGI
[Eímreidttl
er nú ekki nema maöur eins og eg. ÞaS er bara sá munur á
honum og okkur, að hann er klæddur dýrindis klæðum, en
eg görmum og að eg kvelst af hungri, en hann af ofáti.“
„En þetta er frjálst land,“ sagði konungurinn ungi, „og þú
ert ekki þræll neins manns.“
„Það er nú svo,“ svaraSi vefarinn, „aS í ófriSi hneppa þeir
sterku þá veiku í ánauS, en í friSi gjöra þeir ríku þeim fá-
tæku sömu skil. ViS verSum aS vinna, til þess aS halda líf-
inu, og þeir launa okkur svo illa, aS þaS verSur fremur dauSi
en líf. ViS stritum allan guSslangan daginn og þeir hrúga
gullinu í handraSann og börnin okkar fölna fyrir tímann
og andlit þeirra, sem viS unnum, verSa hörkuleg og svip-
ljót. ViS troSum vínþróna, en aSrir drekka víniS. ViS sáum,
en kornhlaSan okkar er tóm. ViS berum fjötra, þó aS þeir
sjáist ekki og viS erum þrælar þó aS viS séum kallaSir frjálsir
menn.“
„Er þetta svona meS ykkur alla?“ spurSi hann.
„Já, svona er þaS meS okkur alla,“ svaraSi vefarinn, „unga
og gamla, konur og karla, ungbörnin jafnt og þá, sem ellin
beygir. Kaupmennirnir troSa okkur undir fótum sér, og viS
verSum aS gjöra alt, sem þeir skipa okkur. Presturinn fer
fram hjá og telur perlurnar og enginn gefur okkur gaum.
Fátæktin smýgur um skúmaskotin okkar og í kjölfar hennar
siglir syndin meS kámugt smettiS. Eymdin vekur okkur á
morgnana og svívirSan gistir hjá okkur á nóttunni. En hvaS
varSar þig um þetta? Þú ert ekki einn af okkur. Þú værir
þá ekki svona broshýr á svipinn." AS svo mæltu sneri hann
sér undan í reiSi, og þeytti skyttunni eftir vefstólnum. Og
þá sá konungurinn ungi aS á spólunni var gullþráSur.
Og þá greip hann fjarskalegur ótti og hann sagSi viS vef-
arann: „HvaS ert þú aS vefa?“
„ÞaS er krýningarkápan handa konunginum unga,“ svar-
aSi vefarinn, „en hvaS varSar þig um þaS?“
Konungurinn ungi rak upp hátt angistaróp og vaknaSi, og
sjá! hann var heima í herberginu sínu, og út um gluggann
sá hann hunangslitan mánann svífa um bládjúpt himinhvolfiS.