Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Blaðsíða 70
70
Magnús Jónsson
arðvænlega atvinnu kendar, og loks stæling (training).
Þessu samkvæmt mætti áætla fullnaðar-námsskeið t. d.
missiri í hverri deild, eða alls hálft annað ár, og er það
líklega fremur of lítið í lagt, því hjer er að ræða um
að gjöra nemendurna vel færa, ekki að eins fyrir sjálfa
sig, heldur líka svo, að þeir geti, ef þörf gjörist, kent
öðrum.
Eins og til hagar á íslandi, og enda hvar sem er,
þá er ekki ástæða til þess að halda þessum aðaldeildum
stranglega aðskildum. Verknaðardeildin gæti t. d. oft og
einatt fatlast í áformuðum verkum, bæði veðurs vegna
og annars; væri þá vitanlega ekki rjett, að láta hana
setjast í helgan stein við spil eða sögulestur, heldur
mætti kenna eða æfa einhverja handhæga eða viðeigandi
list á meðan, og' hvernig sem viðrar eða hverju sem
tautar, má altaf nota tímann til þess að stappa dálítið
stáli í limu deildarinnar. Eins væri vitanlega um hinar
deildirnar, að þær gætu ekki verið alveg við eina fjölina
feldar.
Fyrirkomulagið getur þá verið þannig, að nemendur
skuldbindi sig ekki nema fyrir eina deild og gætu þá
enda valið, hvar þeir vildu byrja; en þar sem þarft er
að fá menn gegn um alt námið, ættu kjörin að vera
betri fyrir annað missirið en hið fyrsta og best fyrir
þriðja missirið.
Ef nú væri farið hægt af stað og byrjað fyrsta miss-
irið með 12 menn í deild, verknaðardeild t. d., og svo
haldið áfram með þá gegn um íþrótta- og stælingar-
deildir — röð deildanna er tekin hjer alveg af handa-
hófi — og jafnan bætt öðrum 12 mönnum við í nýrri
deild, þá væri skólinn fullskipaður með 36 nem-
endum.
Pað liggur í hlutarins eðli, að einn eða tveir fastir
kennarar gætu ekki verið jafnleiknir á hvern verknað