Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1916, Qupperneq 25

Arminius Vambéry
25
hendur, eins og fyrirskipað er í kórani. Konungur spurði
hann margs um Tyrkjasoldán og um ferðina, geðjaðist
vel að svörum hans og spurði, hvort hann mætti ekki
gefa honum fjárupphæð til ferðarinnar. Vambéry þakk-
aði og svaraði eins og sómdi sjer fyrir helgan pílagrím,
að förumunkar fyrirlitu jarðneska muni; heilagur andi,
sem munkareglu-foringinn hefði steypt yfir sig, áður en
hann fór, gerði það að verkum, að hann gæti vel verið
4—5 daga matarlaus, en ef konungur vildi sýna sjer
sóma, þá vildi hann leyfa sjer að minna á, að í kóran-
inum væri það tekið fram, að það sæmdi vel, að píla-
grímur riði á hvítum asna, og bað því um slíkan reið-
skjóta, sem hann líka fekk.
Eftir að konungur hafði tekið svo vel á móti Vam-
béry, varð hann í miklum metum hjá bæjarbúum, og
allir vildu sjá hinn helga mann og bjóða honum til sín.
Var hann spurður um margt heimskulegt frá Vesturlönd-
um, einkum um soldán í Miklagarði, hve stór túrban
hans væri, hve langt skegg hans o. s. frv. í Kiva var
Vambéry sjónarvottur að mörgum hryðjuverkum og sið-
leysis-ruddaskap. Hersveit ein var nýkomin úr herferð
gegn ræningjum af Turkmena kyni, og horfði Vambéry
meðal annars á, að 300 fangar voru hálshöggnir og aug-
un stungin út úr 8 gamalmennum; hann sá hermenn
koma heim úr leiðangrinum með stóra poka fyrir framan
sig á hestunum; í þeim voru afhöggnir hausar óvina,
sem á torgi voru taldir af embættismanni konungs;
hausatala hvers hermanns skrásett, til þess þeir síðar
gæti tekið út verðlaun í fjárhirslu konungs eftir höfðatöl-
unni. Lögin þar í landi voru mjög hörð og grimmúðug
og dauðahegning við flestum afbrotum, sumir höggnir,
sumir grafnir hálfir í jörð og svo grýttir til bana; auk
þess ljet konungur oft afhöfða ýmsa, er honum mislíkaði
eitthvað við.