Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 28

framundan, hinum megin við torgið, eru miklar bygg-
ingar með stærðar myndum af Lenin og Stalin. Að
baki og til hægri handar er Kremlvirkið og Kreml-
byggingarnar. Á torgið eru herfylkingarnar byrjaðar
að skipa sér í þétta tígla. Þær koma marshérandi að
utan úr strætunum, hver af annarri, og horgið fyllist
meir og meir af húfum með allavega liti. Og að sama
skapi vex iðið og óróinn meðal áhorfendanna. Klukk-
an nálgast 10. Og skyndilega fer titringur um fjöld-
ann, og húrrahrópin kveða við. Stalin hafði gengið
upp á íeghöll Lenins, klukkuna vantaði 10 mínút-
ur í 10. Tveim mínútum síðar kom forseti lýðveldanna,
Kalinin, síðan hver af öðrum, þar á meðal Dimitroff.
Úr heimi auðvaldsins höfðu okkur þótt Sovétríkin svo
fjarlæg, nú vorum við komnir í hjartastað þeirra, svo
öruggir og hamingjusamir, með Stalin og Dimitroff
við hlið okkar. Það fundum við, en enginn tími var
til að gera sér þess grein. Með ósegjanlegri eftirvænt-
ingu biðu menn þess, að klukkan yrði 10, allra augu
horfðu í áttina til Kreml, þaðan er Vorosjiloff, for-
ingja Rauða hersins, var von. Og Kremlklukkan hóf
slagið, síðan högg fyrir högg, eins rólega og ekkert
væri um að vera, máske til að storka óþolinmæði okk-
ar, og loks, er 10. höggið dó út, kom Vorosjiloff þeys-
andi á dökkrauðum hesti. Þar með hófust hátíðahöld-
in 1. maí. Vorosjiloff þeysti meðfram öllum herdeild-
unum og ávarpaði hverja fylking fyrir sig, og er því
var lokið, lét hann gæðinginn sinn af hendi og steig
upp á grafhýsi Lenins. Þaðan flutti hann ræðu og
sagði Rauða hernum fram eiðstafinn, og allar her-
fylkingarnar höfðu hann eftir, einróma og hvellt.
Því næst dundu fallbyssuskot, þung og alvarleg, hvert
af öðru, 107 talsins, en 400 manna hljómsveit lék
Internationalinn. Síðan var hermarshinn leikinn, og
tíglarnir á Rauða torginu tóku að bærast, fylkingarn-
ar byrjuðu að streyma að leghöll Lenins, fram fyrir
forustumenn sína og síðan meðfram áhorfendaröðun-
124