Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 76

þeim kinni að þekja það þess vert að þí sje gaumur
gefinn og hann bráður.
Verka manna flokkur
hjer í bænum.
Þó veð getum ekkí látið nöfn vor hjer undir rums-
íns vegna þí þög tæku of mekið rum af i eðar heiðr-
aða blaði þá vonum veð til að þjer göri svo v,el og takí
ofann ritaða grein þar hun er éfírfarinn af gáfuðum
og lærðum manni og gat hann ekki neitt að henni
fundið enn komst að sumu neður stuðu og veð að
þettað mál væri stor athöga vert þar landið gæti beðið
stórtjon af bört för verka líðsins sem væri aðal máttar-
stoð landsins“.
Svo mörg eru þessi orð. Ætli mönnum fyndist það
ekki þunnar trakteringar, sem þessu fólki var boðið
upp á? Það varð að vinna út í viðskiptareikning hjá
kaupmönnum og fá allar vörur sínar með 20—30 %
hærra verði, af því að kaupmenn yfirleitt höfðu þá
skoðun, að verkafólkið hefði ekkert að gera með pen-
inga. Að minnsta kosti varð það að bíða með að borða
steik, þangað til það var ox*ðið að englum í himnaríki.
Ekki er það ætlun mín, að ástandið meðal verkafólks
nú á dögum sé neitt betra en í „gamla daga“. Með
aukinni tækni og framförum atvinnulífsins hefir hagur
verkalýðsins farið hríðversnandi.
,,ísafold“ tekur þessa grein upp, og er það virðingar-
vert. En þó mun orsökin vera sú, að í greininni er
baunað allvel á aðalmótstöðublað hennar, ,,Þjóðólf“.
Annars kallar „ísafold“ þetta „ómengað almennings-
álit“. Það er orð og að sönnu.
Geir Jónasson.
172