Réttur - 01.10.1934, Blaðsíða 3

drætti auðmagnsins í stóra auðhringi, var lofsungin
af sósíaldemokrötum sem jarðnesk paradís.
Sósíaldemókratarnir fölsuðu eðli þessarar takmörlc-
uðu festingar auðvaldsins. Þeir afneituðu öllu stéttar-
innihaldi hennar og útskýrðu hana sem varanlega
viðreisn. Þeir hæddust að lcenningum kommúnista um,
að hér væri aðeins um fyrirbrigði á tímabili hinnar
almennu kreppu auðvaldsins að ræða, og spáðu, að
nú mundi upp renna nýtt tímabil „hákapítalismans"
um næstu aldar skeið.
Þeir afneituðu öllum þeim þjóðfélagslega grund-
velli, sem þessi augnabliksviðreisn byggðist á, og héldu
því fram, að um varanlega endurreisn heimsbúskapar-
ins væri að ræða, til hagsbóta fyrir allar vinnandi
stéttir.
Það voru þessar ,,kenningar“, þessar falsspár sósí-
aldemókratanna, sem fengu hinn skáldlega búning
sinn í draumi Alþýðublaðsritstjórans, sem hann
dreymdi um gullna framtíð auðvaldsins íslenzka
á Alþingishátíðinni í Almannagjá, ,en þýðing þessa
draums birtist í Alþýðublaðinu og hljóðaði svo: „Betri
tímar eru framundan. Vinnum saman, íslendingar.
Stétt með stétt. Verum lítillátir, íslendingar“.
Hvert var verkefni sósíaldemókratanna? Hver var
tilgangurinn með þessum „kenningum“?
Það erfiða verkefni, sem auðvaldið hafði fengið
þessari þjóðfélagslegu höfuðstoð sinni að vinna, fólst
í því að fá liðveiziu verkalýðsins við þá tilraun auð-
valdsins að finna leið út úr hinni almennu kreppu
þess. En það þýddi ekkert annað en að halda verka-
lýðnum burt frá þeirri einu l.eið, sem hann getur farið
út úr kreppu ríkjandi þjóðskipulags, — leið byltingar-
innar. Það þýddi, að vinna mikinn meirihluta verka-
lýðsins til fylgis við þá skoðun, að nýtt tímabil hins
„skipulagða kapítalisma“ væri framundan, kenningu
„stéttlausa“ lýðræðisins, sem hafið væri yfir allar
stéttir og alla stéttabaráttu.
99